Opis obrazu

Na płótnie dominuje zieleń w wielu tonach, od mchu po neon, przecięta jasną, prawie cytrynową smugą biegnącą w poprzek kompozycji. Pionowe rysy jak trzcinowe łodygi trzymają chaos w ryzach. Powierzchnia jest chropowata, pełna przetarć i drobnych pociągnieć noża, miejscami wręcz zgrubne impasto. W tle dmucha chłód, ale środek promieniuje ciepłem jakby pod spodem grzała ukryta lampka. Widzę zielone kreski jak trawa i to jest fajne. Atmosfera kołysze się między ciszą bagien a niewyraźnym zgiełkiem, trochę sen, trochę napięcie. Abstrakcja minimalistyczna, lecz szorstka i trochę raw, z laserunkami, sgraffito i śladami noża. Odbieram to jak granicę dnia i nocy, skrawek pola, które ktoś właśnie obudził. Chciałbym dotknąć tych grudek farby, bo uspokaja i szczypie jednocześnie.