Opis obrazu

Na obrazie widzimy starszą kobietę o łagodnym wyrazie twarzy, spoglądającą przez duże, okrągłe okulary. Jej głowa jest okryta ciemnoniebieskim szalem, który tworzy interesującą grę światłocienia, przechwytując nieco chłodne, pastelowe odcienie tła. Kompozycja jest prosta, ale bardzo wyrazista; kobieta znajduje się w samym centrum, a jej twarz stanowi główny punkt zainteresowania. Artysta posłużył się techniką impasto, co nadaje obrazowi teksturę i głębię, jakby powierzchnia płótna żyła własnym życiem. Nastrój dzieła jest spokojny i refleksyjny. Choć kolory są chłodne, całość emanuje ciepłem i nostalgiczną aurą. Można odnieść wrażenie, że obraz opowiada historię o cierpliwości i mądrości życiowej. Mam wrażenie, że kobieta ma wiele do powiedzenia, choć nie wypowiada ani słowa. Patrząc na obrazek, czuję spokój, ale i coś jak "melancholy", co trudno do końca opisać. Artysta posługuje się impresjonistycznym stylem, w którym ukryte detale łączą się w harmonijną całość. Praca z pewnością może budzić w widzu wiele emocji i refleksji, takich jak cicha radość i zaduma. To dzieło wydaje się mówić: "Nie spiesz się, po prostu bądź." A mój mały brat powiedziałby: "Pani ma okulary jak mama." Obraz jest jak opowieść stara jak świat, a jednocześnie zupełnie nowa.