Opis obrazu

Na płótnie widzimy tajemniczą postać kobiety odzianej w ciemnoszarą sukienkę, która zdaje się splatać z tłem obrazu. Kolory są stonowane, dominują odcienie szarości i beżu, potęgując poczucie nostalgii i subtelnego smutku. Kompozycja jest prosta, ale przez to nie mniej intrygująca. Kobieta stoi wyprostowana, trzymając w ręku delikatny kwiat – białą różę. Jej spojrzenie jest nieco zamyślone, jakby zagubione gdzieś poza granicami świata przedstawionego. Malarz zastosował miękkie pociągnięcia pędzla, co nadaje obrazowi pewien fuzzy look; wszystko zdaje się delikatnie rozpływać, rozmywać, choć kontury pozostają wyraźnie zdefiniowane. Taki styl może wzbudzać u odbiorcy uczucie spokoju, ale również jakiejś nieuchwytnej tęsknoty. To trochę jakby ktoś szeptem opowiadał historię, której końca nie znamy. Obraz ma w sobie coś, co przyciąga wzrok i zatrzymuje na dłużej. Może to ta niesamowita, płynąca z niego cisza lub niepokój, który wywołuje świadomość, że zarówno piękno, jak i smutek mogą istnieć obok siebie. Myślę, że to porusza najbardziej. A dziewczyna na pewno marzy, że kiedyś poleci na księżyc. Ten obraz to prawdziwa podróż w emocje i myśli, artysta zrobił tu kawał dobrej roboty.