Opis obrazu

Obraz przedstawia sylwetkę siedzącej kobiety skoncentrowanej w pozie pełnej intymności i spokoju. Skóra jej ciała jest niemal monochromatyczna, utrzymana w pastelowym różu, który zderza się z głęboką zielenią tła. Kompozycja jest prosta i oszczędna, lecz jednocześnie pełna subtelnych niuansów. Jest taki klimat ciszy i introspekcji, emanuje z obrazu jak zapach świeżo skoszonej trawy. Artysta posługuje się grubymi pociągnięciami pędzla i matowym wykończeniem, co dodaje dziełu rustykalnego uroku. Użycie kontrastujących kolorów podkreśla emocjonalny skok między izolacją a spokojem. Może to sugerować różnorodne interpretacje związane z samotnością, bezpieczeństwem. Widz może poczuć wewnętrzne ciepło i delikatną tęsknotę, jakby patrzył na własne wspomnienia z dzieciństwa. Ciało kobiety, choć proste, jest pełne emocjonalnej głębi, jakby mówiło do nas w języku, którego do końca nie rozumiemy. A może to po prostu, jak w swoich prostych słowach, powie dziecko: "To jest pani, która siedzi i jest smutna". Całość ma w sobie coś z dreamy vision, która pozostaje w umyśle jeszcze długo po oderwaniu wzroku od płótna.