Opis obrazu

Obraz emanuje spokojem i subtelnością. Na pierwszym planie kwiaty o fioletowym zabarwieniu przeplatają się z zielenią trawy. Są jakby zamazane, co dodaje nuty tajemniczości. W oddali, tuż nad horyzontem, widać połyskującą taflę wody, na którą łagodnie kładzie się światło nieba. Niebo, zachmurzone, lecz jednocześnie rozjaśnione, prezentuje odcienie szarości i żółci. Nie można się oprzeć wrażeniu, że nadchodzi wieczór. Atmosfera jest cicha, niemal melancholijna, jakby wszystko miało zaraz zastygnąć w bezruchu. Artysta zastosował technikę impastową, używając grubo nakładanej farby, co ożywia teksturę krajobrazu. Tylko, że te góry z tyłu wydają się zupełnie odległe, ledwo zarysowane. Coś jak marzenie na krańcu świata. Wow. Dla mnie osobiście obraz wywołuje poczucie nostalgii, taki mały "escape" od codzienności. To takie miejsce, gdzie można się zanurzyć we własnych myślach. Jeśli miałbym powiedzieć coś z serduszka, to powiedziałbym, że ten pejzaż przyciąga mnie swoją prostotą. Seven-year-old could say: te kwiaty są jak lody śmietankowe na łące! Może właśnie dlatego, oglądając go, czuję mimo wszystko spokój... a może i tęsknotę.