Opis obrazu

Na pierwszy rzut oka obraz przypomina bajkowy pejzaż, w którym kolory współgrają ze sobą tworząc harmonijną całość. Dominują zielenie, błękity i subtelne fiolety, które zlewają się w delikatną mgiełkę nad leniwie płynącą rzeką. W tle majaczy niewielka, rozmyta sylwetka jelenia, co dodaje scenie nutkę tajemniczości. Kompozycja jest spokojna, ale zarazem intrygująco dzika. Artysta zastosował miękkie pociągnięcia pędzlem, co sugeruje, że styl to coś pomiędzy impresjonizmem a magic realism. Jest tu ta nieoczywista lekkość, a jednocześnie pojawia się konkretność detali. Obraz wydaje się szeptać do widza – zatrzymaj się, wejdź w nastrój. Dzieło emanuje spokojem, ale i zachęca do refleksji nad naturą. Trochę jak cisza przed burzą. Może przypominać chwile dzieciństwa, gdy wszystko było fascynujące, a świat pełen cudów. To takie dzieło, które działa na głębsze emocje, sprawiając, że chce się w nim zatracić. Wywołuje poczucie odrealnienia, czymś jakby „in a dream”. "Patrzenie na to jest jak marzenie" – to chyba powiedziałoby dziecko. Obcowanie z tym obrazem to jak spacer w lesie, gdzie czas zwalnia i liczy się tylko chwila obecna. Jest coś niezwykle przyjemnego w tej ucieczce od rzeczywistości.