Opis obrazu

Obraz przedstawia szereg twarzy splecionych w surrealistycznym tańcu, z zaskakującą mieszanką kolorów i kształtów. Dominują odcienie brązu, różu i bieli, które tworzą tajemniczą i enigmatyczną atmosferę. Twarze są nakładające się, co dodaje kompozycji dynamizmu i pewnej dozy chaosu. W centrum uwagi znajduje się kolumna z zegarem, który, choć pęknięty, emanuje sensem przemijającego czasu. Całość tkwi w pewnej zawieszeniu, co budzi uczucie niepokoju, ale i fascynacji. Widz podświadomie zaczyna zastanawiać się, co te postacie myślą, co czują. Technika malarska użyta przez artystę jest pełna finezji. Wyraziste kontury i mocne cienie nadają pracy stylu, który jest zarówno klasyczny, jak i nowoczesny. Sypie się tu, powiedzmy, "artistic chaos", jakby artysta świadomie igrał z percepcją naszego świata. Patrząc na to, można odnieść wrażenie, że jest to nie tyle scena z rzeczywistości, co raczej z jakiegoś snu czy fantazji. Zastanawiam się, czy każdy z nas nie staje czasem przed podobnym lustrem, pełnym odbić i myśli. Wywołuje to emocje, wahające się od zaintrygowania po niepokój. Małe dziecko mogłoby powiedzieć: "Te twarzyki są jak z bajki!" W swojej formie obraz jest nieco abstrakcyjny, a jednak porusza. Jest w nim coś, co nie pozwala odejść bez refleksji. Czy to nostalgia? Może odrobina strachu przed przemijającym czasem. Każdy znajdzie tu coś dla siebie, coś, co wbije się w pamięć.