Opis obrazu

Na obrazie widzimy postać w okularach przeciwsłonecznych, przysiadłą, z pewną nieokreśloną myślą. Dominują przetarte barwy brązów, beżów i subtelnych żółci, a wszystko to zdaje się być lekko rozmyte. Kompozycja jest zbalansowana, postać stanowi centrum, ale wszystkie elementy wokół niej malują własną, szepczącą historię. Atmosfera obrazu jest zagadkowa, owiana tajemnicą. Człowiek patrzy i myśli sobie: "Co ona tak myśli?". Styl artystyczny jest ekspresyjny, swobodny, można powiedzieć, że malarz posłużył się techniką impastową, by dodać głębi. Emocje wywoływane przez to dzieło są niejednoznaczne - melancholia miesza się z ciekawością. Może czasem tam jakby smutek, a może tylko refleksja, kto wie? Obraz przypomina trochę o beztrosce, ale i o chwilach zadumy. No i trochę jakby "mystery". Kolory wręcz dotykają duszy, wołając o chwilę patrzenia. To dzieło może być o każdym i o nikim, zostawiając szerokie pole do interpretacji.