Opis obrazu

Na obrazie widzimy kalejdoskop geometrycznych kształtów, które tworzą dynamiczną scenę miejską. Dominuje tu gra kolorów – od ciepłych odcieni czerwieni i pomarańczu, po chłodne błękity i fiolety. Budynki przypominają klocki, z dachami w kształcie trójkątów, które razem tworzą coś na kształt labiryntu. Całość jest skomponowana z przemyślanym chaosem, który przyciąga wzrok i nie pozwala oderwać się od szczegółów. Artysta zastosował technikę inspirowaną kubizmem – brak tu głębi, ale jest za to przestrzeń wypełniona formami. Obraz emanuje spokojem, ale skrywa pewną tajemniczość. Atmosfera jest jakby zawieszona między snem a jawą. Patrząc na dzieło, można poczuć coś jakby dejavu – miasto, które znamy z dzieciństwa, ale teraz jest magiczne i nieco zaczarowane. Technika użyta przez artystę daje wrażenie, że miasto żyje, może nawet oddycha – jakby budynki miałby własne emocje. Małe okna wyglądają jak oczy wpatrzone w widza, co nadaje obrazowi pewnego rodzaju interaktywności. Patrząc na to, myślę sobie: ciekawe, kto mieszka w takich domkach? Jak się tam żyje? Jedno z kół zębatych przypomina coś z maszyny czasu, co tylko dodaje więcej pytań niż odpowiedzi. Całość jest wizualną ucztą, która przypomina, że sztuka to coś więcej niż tylko obraz – to podróż do innego świata.