Opis obrazu

Na obrazie dominują zimne odcienie zieleni i szarości, tworząc melancholijny nastrój. W centrum kompozycji widzimy pnie drzew, które dominują swoją masywnością. Ślady pędzla są wyraźne, a faktura powierzchni, niemalże chropowata, dodaje głębi. Artysta zastosował technikę impasto, co sprawia, że obraz jest dynamiczny, niemalże można poczuć surowość kory drzew. To jakby las w poranek po deszczu, kiedy wszystko jest świeże i pełne tajemnic. Obraz wywołuje uczucie nostalgii, przypomina o spacerze w lesie. Jest zimno, wilgotno, a nad głową pochmurne niebo. Jednocześnie, dostrzega się pewną harmonię i spokój. Myślę sobie, że kiedy byłem dzieckiem, dużo biegałem po takich lasach. To zainteresowanie artysty detalem przyrody, dzięki czemu każdy element wygląda przemyślanie, z troską. Chłodna paleta, simplicity, może kojarzyć się z uczuciem wyobcowania, a może nawet samotności. Choć nie ma na tym obrazie ludzi, to jednak czuję obecność, może ducha lasu? Takie refleksje nachodzą mnie, kiedy patrzę na to dzieło.