Opis obrazu

Obraz przedstawia twarz z subtelnym cieniem ołówka, która zdaje się delikatnie stapiać z lustrem. Gdzieś między rzeczywistością a iluzją kryją się dwie postacie, skomponowane tak, że ich oczy spotykają się jak w magicznym spotkaniu. Linie są płynne i łagodne, jakby artysta jednym pociągnięciem ołówka uchwycił wszystko, co chciał przekazać. Na pierwszy plan wysuwa się półprofil, usta lekko rozchylone, jakby zawieszone w chwili przed wypowiedzeniem sekretu. W patrzeniu w te oczy można poczuć nostalgia – a może to deja vu? Nastrój obrazu balansuje pomiędzy ciszą a głośnym echem własnych myśli. Artystyczny styl przypomina szkice surrealistyczne, z domieszką realizmu, gdzie każde pociągnięcie tworzy własną opowieść. Kontury twarzy są precyzyjne, z cieniowaniem dającym wrażenie głębi. Emocje? Zaskoczenie, otwartość, a może lekkie zagubienie. Jakbyśmy byli częścią snu, z którego nie chcemy się obudzić. Czuję, że mogę wpatrywać się w ten obraz godzinami, zastanawiając się nad tym, co dokładnie próbuję zrozumieć. Czy to zaproszenie do introspekcji? Patrzenie w te odbicie jest jak odkrywanie świadomie nieodkrytych zakamarków umysłu. Taki obraz daje dużo do myślenia i inspiruje do niekończących się rozmów z samym sobą. Cudo. Fascynacja na każdym kroku patrzenia.