Opis obrazu

Na obrazie dominuje wspaniała mieszanka błękitu i brązu, gdzie centralnym punktem jest drzewo o nagich gałęziach. Te kształty, choć proste, dają poczucie chaosu i ruchu, otoczone są delikatnymi plamami farby, które nadają kompozycji dynamiki. Niebo, jasnoniebieskie, stanowi tło, tworząc atmosferę spokoju, ale i pewnej tajemniczości. Obraz emanuje nastrojem melancholii, jakby przedstawiał moment ciszy przed burzą. Styl artysty jest bardzo ekspresyjny, wykorzystując technikę impastu, by nadać teksturze płótna wyjątkową głębię. Nakładanie farby grubymi warstwami sprawia, że obraz jest niemal trójwymiarowy, dodając fizyczności i pewnego rodzaju "tactile" wrażenie. Wachlarz emocji może być szeroki—od spokoju po zamyślenie, a może nawet smutek. Patrząc na to dzieło, można poczuć przypływ refleksji, uświadamiając sobie ulotność chwili. Trochę jak te ptaki, które wydają się być zamrożone w locie, symbolizując zatrzymany czas. A teraz wyobraź sobie, jak 7-letnie dziecko powiedziałoby: „To drzewo wygląda jakby chciało przytulić chmurki!”. No, i tyle. To takie proste, a zarazem tak głęboko poruszające. Daje mi poczucie, że wszystko jest możliwe, nawet wtedy, gdy wszystko wygląda na zamrożone.