Opis obrazu

Pastelowa tafla błękitu zajmuje środek obrazu, otoczona gęstą zielenią jak ramą z miękkich krzaków. Z dołu wyrastają owalne pąki w różu i żółci, na cieniutkich żyłkach łodyg, a z prawej zbija się wachlarz liści w bielach, różach i szmaragdach. Kompozycja ma dużo powietrza, negatywna przestrzeń pulsuje jak ciche jezioro. Ja widzę balonki co lecą do nieba. Atmosfera jest łagodna, poranna, trochę senna, ale figlarna, jakby ktoś przed chwilą dmuchnął na mokrą farbę. Wydaje mi się że to akryl, szerokie plamy kładzione śmiało i kontury ryte cienką kreską, może patykiem, widać przetarcia i niechlujne smugi. Styl balansuje między abstrakcją a naiwnym ogrodem, niby luz, a jednak wszystko gra. Czuję ulgę i ciekawość, świat staje się soft. Kwiaty mówią o obietnicy i kruchości, o chwilach które przepływają szybciej niż chcemy. Chciałbym mieć to nad biurkiem, bo robi spokój i daje oddech, troche jak świeże okno w dusznym dniu.