Opis obrazu

Na obrazie widzimy twarz dziecka patrzącego przez okno. Czarno-biała kolorystyka szkicu podkreśla intensywność emocji. Ciemne, miękkie kreski tworzą wyraziste kontury oczu, które wydają się mówić tysiące słów. Światło subtelnie oświetla rączkę, delikatnie opartą na parapecie, dodając uczucia zamyślenia, a może i tęsknoty. Atmosfera obrazu jest melancholijna, jakby dziecko rozmyślało nad czymś bardzo ważnym. Ten nastrój sprawia, że czujemy się jakbyśmy chcieli przytulić nasmarowaną postać poprzez kartkę. Styl rysunku jest realistyczny, ale jednocześnie artystycznie intymny. Każda kreska zdaje się być starannie przemyślana, a miękko rozmyte cienie nadają dziełu głębi. Wywołuje to uczucie czułości i wspomnienia dziecięcych rozmyślań. No bo przecież dzieci mają swoje tajemnice, prawda? Osobiście, patrząc na to dzieło, czuję pewną nostalgię za dzieciństwem i prostotą tamtego czasu. To takie "wunderful" móc podziwiać taką emocjonalną głębię w prostym, lecz zarazem skomplikowanym szkicu.