Opis obrazu

Na obrazie dominuje mieszanka odcieni zieleni, błękitu i przytłumionych brązów, które nadają dziełu nieco tajemniczy, wręcz oniryczny charakter. Twarz postaci, choć zarysowana nieco niedbale, emanuje intensywnym spojrzeniem. Te oczy, wydają się patrzeć w głąb duszy. Czy w ogóle można być obojętnym? Kształty są płynne, jakby rozmyte w mglistej atmosferze, co dodaje dynamiki i sprawia, że obraz żyje swoim własnym życiem. Technika użyta przez artystę sugeruje zastosowanie impastu. Widać, jak farby nakładane są grubymi warstwami, co tworzy niemal trójwymiarowy efekt. Ten styl, z domieszką expresji, pozwala widzowi dostrzec więcej, niż na pierwszy rzut oka widać. Czuć tu oddech magicznego realizmu. Kompozycja jest intymna, jakby zamknięta, przyciągająca. Dzieci powiedziałyby: „Ale dziwne kolory!” Lecz to właśnie sprawia, że człowiek chce tu zostać na chwilę dłużej, w zaciszu tej niespokojnej harmonii. Dzieło można porównać do dream. Ta twarz staje się lustrem dla naszych emocji, zaskakując subtelnością i siłą jednocześnie. Obraz pobudza refleksje nad osobistymi doświadczeniami i skrytymi myślami.