Opis obrazu

Obraz przepełnia paleta stonowanych kolorów z przewagą szarości, brązów i zieleni, które wydają się dymne i rozmyte. Z najciekawszych elementów rzucają się w oczy postacie z wyraźnie przerysowanymi kształtami, charakterystycznymi dla groteskowego stylu artystycznego. Kompozycja jest jednocześnie zabawna i dziwna. Atmosfera dzieła jest nieco surrealistyczna, jakby czas się zatrzymał, a pasażerowie zapomnieli o celu podróży. Stoją w milczeniu na przystanku, czekając na autobus, który jakby nigdy nie nadjeżdża. Styl wydaje się nawiązywać do artystycznych tradycji rysunku satyrycznego, gdzie przesada odgrywa istotną rolę. Artysta użył techniki olejnej, co daje możliwość subtelnych przejść kolorystycznych, podkreślających melancholijny nastrój. Każda z postaci wywołuje inne emocje. Pierwszy pan po lewej z dużym kołnierzem i wyrazistymi rysami twarzy emanuje zmęczeniem. Dziwny pan z wąsem przypomina nieco karykaturę dystyngowanego dżentelmena. To old-fashioned, ale w pozytywnym sensie. Ten obraz sprawia, że myślę o codziennych absurdach życia. Patrzę na niego i czuję odrobinę nostalgii, ale też wesołości. Może to dziwne, ale mała postać w berecie przypomina mi moje ulubione historyjki z dzieciństwa. A ta pani z torebką, no cóż – kto by pomyślał, że można tak wyglądać, czekając na autobus. Dzieci nazwałyby to „śmieszne ludziki” i miałyby rację. To, co autor stworzył, to swego rodzaju opowieść o zwykłym, nieco chaotycznym, lecz uroczo ludzkim oczekiwaniu.