Opis obrazu

Ten obraz jest jak płomień, który wybucha na płótnie. Przede wszystkim, dominuje tutaj intensywna, pulsująca czerwień, która stopniowo przechodzi w pomarańcz i żółć. To trochę jak ognisty zachód słońca, rozlewający się po niebie. Na pierwszy rzut oka kompozycja wydaje się chaotyczna, a jednak ma w sobie coś hipnotyzującego. W tle majaczą delikatne pasy błękitu i fiołku, które dodają głębi całej scenie. Przypomina to abstrakcyjną wizję lasu, gdzie pionowe linie mogą być odbiciem drzew. Atmosfera jest nieco tajemnicza, jakby na granicy snu i jawy, a obraz emanuje niespokojnym spokojem (to jest paradoks, ale czuć go tu w każdym zamachu pędzla). Technika wydaje się impresjonistyczna, choć bardziej swobodna. Artysta posługuje się szerokimi pociągnięciami, a jednocześnie pozwala farbie swobodnie rozlewać się po powierzchni, co daje efekt spontaniczności. Obraz wywołuje mieszane emocje. Z jednej strony jest w nim coś radosnego, pełnego życia, z drugiej zaś przemyka smuga nostalgii, jakbyśmy zerkali w coś, co już minęło. To painting, które przypomina dziecięce marzenia, bardziej niż rzeczywistość. Patrząc na to, czuję powiew ciepłego wiatru i myślę sobie, że sztuka naprawdę żyje i zaprasza do swojego świata.