Opis obrazu

Obraz pełen jest subtelnych odcieni beżu, brązu i szarości, które wprowadzają nastrój nostalgii i tajemnicy. Geometryczne formy przypominają architektoniczne konstrukcje, choć ich nieco rozmyta kompozycja dodaje im nierealnego charakteru. Przypomina to migawki wspomnień, które jeszcze majaczą gdzieś w pamięci. Artysta zdaje się korzystać z techniki impastu, co dodaje obrazowi tekstury i głębi. Maleńkie cegiełki przeplatają się z abstrakcyjnymi liniami. Wow. To robi wrażenie! Atmosfera dzieła jest spokojna, a zarazem nieco niepokojąca. Jakby coś się kryło tuż poza zasięgiem wzroku. Można poczuć się jak we śnie, gdzie wszystko jest nieco zamazane, a realność wymyka się spod kontroli. Odbiorca może interpretować to jako próba uchwycenia chwil, które przepadły w przeszłości. Albo jako dowód na to, że czas płynie niezauważalnie. To nie jest coś, co da się łatwo zignorować. Oglądając ten obraz, można poczuć lekkie ukłucie niepewności, ale też pewną fascynację – co dalej? Słowo "mystery" przychodzi na myśl i nie chce odejść. Coś jak w książce, której nie można odłożyć, bo chcesz wiedzieć, co będzie dalej. Może malarz chciał nas zanurzyć w świecie, gdzie nic nie jest jednoznaczne. Patrząc na tą obraz, czuję, że przenosi mnie on w zupełnie inny wymiar. My little brother might say, "Te wieżyczki są jak z zamku!" – i coś w tym jest.