Opis obrazu

Na obrazie dominuje twarz, której przyciągające wzrok oczy choć smutne, zdają się mówić swoją własną historię. Kolorystyczna feeria odcieni zieleni i pomarańczu tworzy tło ożywione dynamiką – niczym lekki, wietrzny dzień. Kompozycja jest skupiona na portrecie, z subtelnie rozmazanymi konturami włosów przypominających płomienie. Artysta wykorzystał impasto, dodając fakturę i głębię, co sprawia, że obraz niemal pulsuje życiem. Atmosfera jest nieco melancholijna, przypominająca chwilę zamyślenia pod koniec dnia. Czuć tu pewną introspekcję, spokojną refleksję nad codziennością. Styl zastosowany przez twórcę, choć realistyczny, ma w sobie nutę impresjonistycznej nieokreśloności. Technika pociągnięć pędzla, widoczna w kosmykach włosów, dodaje dziełu nieco "messy" uroku. Patrząc na twarz, można mieć wrażenie subtelnego dialogu z modelką. Czy jesteś zadowolona, czy tylko taki udajesz? – chciałoby się zapytać. Moje uczucia oscylują między podziwem a spokojem. Chwytam się myśli, że obraz jest portalem do duszy, że z jego zakamarków patrzy na mnie czyjeś prawdziwe ja. Jak dziecko w zoo, które widzi lwa pierwszy raz. Ten artystyczny majstersztyk urzeka swoją prostotą, a jednocześnie pełnią wyrazu. Coś urzekającego jest w tym spojrzeniu – może to najbardziej "alive" oczy jakie widziałeś.