Opis obrazu

Oj, ale piękny obrazek! Na horyzoncie widać niebo przecięte miękkimi chmurami, które wyglądają jak puchowe poduszki. Kolory są takie pastelowe, delikatne - dominuje tu zieleń i błękit. Przez to wszystko przebija się jasność, jakby promienie słońca tańczyły po wzgórzach. W centrum uwagę przyciąga mała kapliczka, samotna, ale jakoś magiczna. Artysta zastosował luźne pociągnięcia pędzla, co nadało obrazowi wrażenie lekkości i swobodnej ekspresji. Użycie szerokich, nieco niedbałych linii świadczy o impresjonistycznym podejściu. Mimo prostoty, wydźwięk dzieła jest złożony. Jednocześnie spokojny i nieco tajemniczy, jak sen. Ten widok może wzbudzić nostalgię za czasem spędzonym na wsi, daleko od zgiełku miasta, gdzie jedynym dźwiękiem jest śpiew ptaków. "Wow, wygląda jak z bajki!" pomyślałoby każde dziecko. Wzbudza poczucie spokoju, choć też trochę zadumania. To uczucie, kiedy patrzymy i nie możemy się oderwać. A oneiric aura sprawia, że można się w nim zatopić na dużo dłużej. Ileż razy można zatracić się w pięknie takich widoków!