Opis obrazu

Na obrazie widzimy postać skrytą w czerwonym i białym chaosie kresek. Postać siedzi osowiała przy ścianie, otulona woalem samotności. Czerwienie tworzą intensywną, niemal krwistą aurę, która emanuje od obrazu jak echo bolesnych uczuć. Dynamiczne, chaotyczne pociągnięcia pióra czy ołówka (skąd mam wiedzieć!), które artysta zastosował, tworzą wrażenie niepokoju i napięcia. Wygląda to trochę jak szkic z zeszytu, do którego wracano, by wyładować emocje. Styl rysunku jest surowy, ale zarazem pełen ekspresji. Szybki i nieokrzesany sposób kreślenia przywodzi na myśl street art. To tak, jakby artysta wylał wszystkie swoje emocje na papier za pomocą prostych narzędzi. Jednocześnie można odczuć melancholię i pewną desperację, która przemawia przez postać. Może to kogoś przytłaczać, ale też wywoływać współczucie. Atmosfera obrazu jest ciężka, wręcz przytłaczająca. Ów nastrój rodzi wiele pytań. Co wydarzyło się tej postaci? Dlaczego jest pogrążona w takiej melancholii? Gdy na to patrzysz, czujesz się jak na granicy dwóch światów – prawdziwego i tego wewnętrznego, pełnego emocji. Wow. Ta czerwień to jak poczucie niepokoju i tęsknoty, które wdziera się do środka. Dzieci powiedziałyby: "Dlaczego ta pani jest smutna?". To pytanie krąży w głowie każdego, kto spojrzy na tę niezwykłą kompozycję.