Paweł Sadowski - członek okręgu warszawskiego ZPAP PSU. Malarz o solidnym warsztacie, gdzie głównym źródłem inspiracji jest kobieta i jej ciało w niebanalnym entourage.
Kobiety w malarstwie Sadowskiego przedstawiane są subtelnie a zarazem odważnie. Z jednej strony ukazywana jest ich delikatność, z drugiej siła z niej wynikająca. Postacie często nawiązują kontakt wzrokowy z obserwatorem, przybierają różne pozy, jakby chciały coś zademonstrować, skonfrontować się z odbiorcą, pokazując mu kto ma faktyczną władzę nad relacją zaistniałą między nimi. To one są głównym podmiotem determinującym kompozycję, wpływającym na tworzący się nastrój i harmonię dzieła. Dominują nad nim.
Jednocześnie malarz stara się pokazać delikatność i piękno kobiecego ciała. Idealizuje je i uwydatnia każdy niuans, gest, czy mimikę. Subtelna ekspresja postaci odkrywa wrażliwość autora na detal, tak ważny w jego malarstwie. Pokazuje, że pod maską silnej osobowości może kryć się jej delikatny i emocjonalny odpowiednik - swego rodzaju alter ego; mechanizm obronny wielu osób.
To właśnie ten balans, siły i delikatności powoduje, że malarstwo artysty jest wyjątkowe. Przeznaczone dla widza szukającego estetycznej satysfakcji, ale też zgłębiającego charakterystykę ukazywanych przez niego postaci.
Wielowątkowość tego rodzaju malarstwa skrywa też kontekst i otoczenie w jakim malarz umieszcza przedstawiane kobiety. Zamiennie stosuje elementy surrealistyczne, fantastyczne, abstrakcyjne oraz symboliczne, tworząc niedopowiedziane historie, w których główny podmiot – kobieta, staje się jedynie pretekstem do pokazania głębszego sensu i szerszej perspektywy na zjawiska występujące w świecie rzeczywistym (tytuły: „Protuberancje”, „Żywioły”) oraz mechanizmy działające w sferze psychologicznej („Sublimacja”). To malarstwo dalekie od komentowania codziennej rzeczywistości.
W kolorystyce, malarz często używa triady lub dopełnienia rozbitego. W jego obrazach kolory złamane i stonowane w tle, ustępują czystym i intensywnym pierwszego planu, tworząc subtelną perspektywę barwną. Nasycenie traktuje jako czynnik kompozycyjny, z jednej strony nadający nastrój i harmonię, z drugiej, hierarchizujący poszczególne elementy, nadając kierunki obserwacji odbiorcy w stronę elementów istotnych dla danego dzieła.
Malarz określa swoje prace jako „stworzone z potrzeby wewnętrznej”, wynikającej z przemijania jednostki ludzkiej, jej relacji ze światem i miejsca w społeczeństwie. Konsekwentnie przekazuje nam własne postrzeganie rzeczywistości w sposób oryginalny i zasługujący na uwagę. Ta idea staje się jego najważniejszą formą wypowiedzi artystycznej.
La pittura per me è ...
Wszystkim. Całym moim życiem.
Qual è stato il primo quadro che hai venduto?
Wakacje '68 (akryl na desce)
Mi ispira ...
Życie i otaczająca mnie rzeczywistość.
Condividi con noi la tua frase preferita
Praca jest wynikiem konieczności zewnętrznej. Twórczość jest wynikiem konieczności wewnętrznej. Przed każdym człowiekiem stoi wybór - tworzyć czy tylko pracować - Bolesław Piasecki
Raccontaci l'ultima volta che sei stato sorpreso in modo positivo
Wciąż jestem zaskakiwany :O
La festa non è bella senza ...
Kobiet
Vorrei avere più...
Czasu. Tego zawsze jest mało.
Ti piacciono le notti?
Nocą dobrze się myśli, ale malować lepiej w dzień.
Mi piace quando ...
Trafię w kolor mieszając farby.
Cane o gatto?
Pies
Se tu non potessi dipingere, ...
rzeźbiłbym
Pasto preferito? ...
Szybkie do zrobienia i smaczne.
Bach, Elvis oppure Madonna
zdecydowanie Elvis:)
Un'eternità vorrei passare come...
Obserwator rozwoju ludzkości i kierunku w jakim zmierza.