Salvador Dali, właściwie Salvador Domènec Felip Jacint Dalí i Domènech, marquès de Dalí de Púbol, urodził się 11 maja 1904 roku w katalońskim miasteczku Figueres.
Jego ojciec był notariuszem, matka pochodziła z rodziny mieszczańskiej. Artysta już w wieku dziesięciu lat zaczął uczyć się rysunku, a mając lat czternaście wystawiał swoje pierwsze obrazy.
Początkowo zauroczony był impresjonizmem, poznanym dzięki znajomemu ojca, artyście - Ramonowi Pichotowi .
W 1921 roku rozpoczął studia w Królewskiej Akademii Sztuki w Madrycie. Z uczelni tej był dwukrotnie wyrzucony i ostatecznie nigdy nie przystąpił do egzaminów końcowych twierdząc, że jest lepiej wykwalifikowany od osób, które miałyby go egzaminować. W 1927 roku, będąc po raz pierwszy w Paryżu, oglądał obrazy Picassa, które zrobiły na nim olbrzymie wrażenie. Po jakimś czasie stwierdził, że jeden jago obraz jest więcej wart niż wszystkie dzieła Picassa razem wzięte.
W 1928 roku przeprowadził się do Paryża i został pełnoprawnym członkiem grupy surrealistów . W tym samym roku powstał obraz „Miód jest słodszy od krwi” – pierwsze dzieło Dalego w pełni uznane za surrealistyczne.
W roku 1929 poznał Galę, czyli Helenę Diakonovą, rosyjską emigrantkę, starszą od artysty o dziesięć lat. Z miłości do malarza, Gala odeszła od męża i w roku 1934 wzięła z nim ślub cywilny. W roku 1958 odbył się ich ślub kościelny. Żona miała ogromny wpływ na życie Artysty. Kierowała nim podczas wystaw w Europie i Stanach Zjednoczonych (1930r.) Okres II wojny światowej Dali spędził w Stanach Zjednoczonych, gdzie znacznie się wzbogacił, głównie dzięki licznym zamówieniom portretów osób z wyższych sfer. Będąc w USA, wziął udział w filmie Alfreda Hitchcocka. Był to pewnego rodzaju powrót do korzeni, gdyż jego pierwsza przygoda z filmem zaczęła się w 1928 roku, od współpracy z Luisem Buñuelem nad filmem Pies andaluzyjski. Artysta był również projektantem biżuterii i mody dla Coco Chanel. W 1948 roku malarz wraz z żoną Galą, wrócili do Europy i większość czasu spędzali w rezydencjach w Hiszpanii i Francji . W Port Lligat kupili dom, w którym znalazło się wiele równie ekstrawaganckich, jak sami właściciele, przedmiotów, np.: fortepian z gwoździami zamiast klawiszy, czy „jajeczne” instalacje w ogrodzie.
W latach sześćdziesiątych artysta, za zgodą władz Figueres postanowił odbudować gmach teatru zniszczonego w czasie wojny domowej i urządził w nim swoje muzeum. Obecnie znajduje się tam największa kolekcja prac malarza. Muzeum to nie jest typowe pod względem organizacji zwiedzania - nie zobaczymy w nim tabliczek, nakazujących sposób poruszania się. Tu każdy zwiedzający sam decyduje jak chce oglądać dzieła artysty. Mało tego, Dali, po śmierci w 1989 roku, został pochowany w krypcie pod tymże muzeum, która również jest udostępniona odwiedzającym. Ekscentryczny artysta w 1968 roku kupił w prezencie swojej żonie zamek w Púbol . Mógł ją tam odwiedzać tylko na jej pisemne zaproszenie. Prawdopodobnie zażyłość z jego muzą – modelką i piosenkarką Amandą Lear, miała wpływ na takie własnie postępowanie Gali. Po jej śmierci w 1982 roku, Dali przeniósł się do zamku, gdzie została pochowana.
Chciał być jak najbliżej ukochanej, o której mówił: „Kocham Galę bardziej niż matkę, bardziej niż ojca, bardziej niż Picassa, a nawet bardziej niż pieniądze”. Twórczość Artysty to nie tylko obrazy, ale też rzeźby i przedziwne przedmioty codziennego użytku. To Dali wykorzystał manekiny sklepowe w sposób zupełnie niezgodny z ich pierwotnym przeznaczeniem. Na zamówienie wykonał m.in. dekorację wystawy Domu Towarowego Bonwit-Tellera w Nowym Jorku. Woskowa lalka wchodziła do wanny z wodą, a druga trzymała lustro. Wokół nich kwitły narcyzy, a nad łóżkiem z baldachimem zwisał bawoli łeb z zakrwawioną świnią. Przed witryną sklepu zatrzymywało się tyle ludzi, że tamowali ruch uliczny . Dyrekcja poleciła usunięcie części elementów tej niezwykłej, surrealistycznej dekoracji, a wówczas pojawił się sam Dali . Artysta przewrócił wannę, a to pociągnęło za sobą roztrzaskanie szyby i zalanie stojącego przed sklepem tłumu. Malarz wyszedł przez dziurę na chodnik i w ten sposób bardzo szybko trafił na czołowe strony gazet. Jak słusznie uznali dziennikarze, Dali uzyskał wielki rozgłos, a na jego wystawach gościły tłumy. Dużą rolę wśród różnych przedmiotów surrealistycznych odgrywały wynalazki Artysty. Przy ich tworzeniu stosował taką samą metodę, jak przy malowaniu obrazów, czyli jak o niej sam mówił, paranoiczno-krytyczną. Tworzone przez Dalego przedmioty próbowała sprzedać, chodząc od galerii do galerii, jego żona Gala. Na ogół uważano te propozycje za zbyt ekstrawaganckie, a ich produkcję za zbyt kosztowną. Artysta projektował też stroje dla wielbicieli swojego malarstwa . Kobietom proponował suknie z szufladami oraz suknie przypominające szkielety, na głowach miałyby zaś nosić kapelusze w kształcie kałamarza, czy buta, a na paznokciach malutkie lusterka, by mogły się w nich przeglądać. Damie w takim stroju powinien towarzyszyć mężczyzna w „Afrodyzyjnej marynarce wieczorowej”. Marynarka ta miała niezliczoną ilość poprzyczepianych kieliszków i szklaneczek i jak uważał sam twórca tego surrealistycznego stroju, mogła być wykorzystywana przy różnych okolicznościach .
Artysta współpracował także z domami mody Coco Chanel i Schiaparelli . Wiadomo było, że na jego przedziwne wynalazki i stroje mogli pozwolić sobie tylko bardzo bogaci klienci, z których Artysta kpił mówiąc, że są jak flamingi, które stojąc na jednej nodze obserwują świat z góry i dotykają ziemi tylko na tyle, na ile jest to konieczne. Dali bardzo cynicznie odnosił się do mechanizmów kierujących społeczeństwem, ale nie przeszkadzało mu to w czerpaniu z nich korzyści. Jak sam mówił: „Ja zaś pozostałem na zawsze przebiegłym katalońskim chłopcem, w którego ciele mieszka król. Byłem zarozumiały i nie mogłem usunąć z pamięci tego żenującego obrazka jak z pocztówki – naga dama z towarzystwa, obwieszona klejnotami, w zbytkownym kapeluszu na głowie, rzuca się na ziemię do moich brudnych stóp”. Breton (jeden z założycieli grupy surrealistów) uważał, że Dali zamienił się w inną osobę i nazwał go „Avida Dollars” (anagram od „Salvador Dali”, oznaczający „chciwe dolary”). Breton nie mógł znieść tego, że Dali jest tak bardzo komercyjny. Prawdą jest jednak, że to właśnie on wprowadził surrealizm w życie na tak szeroką skalę. W latach pięćdziesiątych w twórczości Artysty pojawiły się wątki religijne. Uważał się za eks-surrealistę i zbawcę sztuki . To jednak nie przeszkadzało mu pomnażać bogactwa i mówić: „Dla mistyka, którym jestem, człowiek jest alchemiczną materią przeznaczoną do robienia złota”. Jego twórczość może być oceniana bardzo różnie w zależności od tego, kto tę ocenę wystawia.
Fakt, że Dali pragnął sławy i bogactwa w niczym nie umniejsza jego geniuszowi artystycznemu, a jego dzieła znane są na całym świecie i w każdym, kto je ogląda, budzą emocje.
Pour moi la peinture est...
Quel était votre premier tableau vendu?
Ce qui m'inspire c'est...
Quelle est votre phrase préférée
Raconte-nous quand la dernière fois étais-tu surpris
La fête n'est pas réusie sans...
Je voudrais avoir plus ...
Aimes-tu les nuits?
J'adore quand
Chat ou chien?
Si tu ne pouvais plus peindre, ...
Plat préféré? ...
Bach, Elvis ou Madonna
Je voudrais passer l'immortalité en étant...