Beschreibung des Bildes

Ołówek na papierze białym A4 Biały wiersz autor: icarus Ukochana Tadż Mahal Już dawno jej nie ma Ta której stawiano szlachetne budowle Odeszła w obłoki, umknęła ukradkiem Życie przemija, kamień pozostaje Mocniejszy i twardszy od ludzkiego oddechu Świątynia stawiana z potrzeby serca Miłością ciosane kawały marmuru Zaprasza do wnętrza nadzieje, pragnienia Tęsknoty za tym co było, a nie jest Bo któż z miłości w obecnych czasach Wyniesie w niebo wieże strzeliste Lśniące kopuły, ornamenty zdobne Dla ukochanej pałac zbuduje? Dzięki cesarzu za pamięć dla niej Dziś ja widokiem oczy pocieszę Chociaż przez chwilę jednego spojrzenia Poczuję się jako twoja wybranka