Théodore Géricault (ur. 26 września 1791 w Rouen, zm. 26 stycznia 1824 w Paryżu) – francuski malarz i grafik okresu romantyzmu, zwany "malarzem koni i wariatów".
Studiował w Paryżu, gdzie kopiował dzieła starych mistrzów w Luwrze, zachwycając się w szczególności płótnami Rubensa. W latach 1816–17 podróżował do Włoch. Jego podziw wzbudziła twórczość Michała Anioła i sztuka baroku[1]. Pochowany został na paryskim Cmentarzu Père-Lachaise. Jego grób zdobi płaskorzeźba Tratwa Meduzy.
Tworzył portrety, sceny batalistyczne, liczne przedstawienia koni. Jego obrazy odzwierciedlają barwną, energiczną i ekstrawagancką osobowość artysty. Cechuje je wyjątkowy dynamizm, bogaty koloryt, duża siła wyrazu. Malarz tworzył w ekstatycznym napięciu, próbując oddać najbardziej gwałtowne emocje. Na zamówienie doktora Georgeta w l. 1822-23 wykonał serię portretów pacjentów szpitala psychiatrycznego. Wizerunki te miały przypuszczalnie posłużyć jako ilustracja jego teorii dotyczącej klasyfikacji szaleństwa. Są to obrazy zawierające ogromny ładunek emocji.
Jako jeden z pierwszych twórców we Francji zajmował się techniką litografii. Twórczość Géricaulta silnie oddziałała na Eugène'a Delacroix. Wiele jego obrazów znajduje się w Luwrze.