Przyjaciele i rodzina Salvadora Dalego nie mieli żadnych złudzeń. Malarz był najbardziej egoistycznym, oryginalnym i ambitnym artystą, jakiego kiedykolwiek poznali. Nigdy nie skończył studiów, ponieważ twierdził, że profesorowie Królewskiej Akademii Malarstwa w Madrycie nie znali się na sztuce. Wielu zarzucało Dalemu pogoń za pieniędzmi, chciwość, jednak nikt nie mógł odmówić mu doskonałej autopromocji. Lubił zwracać na siebie uwagę, kochał kąpielowe kostiumy, podkręcane wąsy. Salvador Dali pojawiał się wszędzie tam, gdzie mógł wypromować swoje malarstwo.

Salvador Dali był jednym z najsłynniejszych surrealistów na świecie. Irracjonalne, nielogiczne, o skomplikowanych tytułach prace stały się znakiem rozpoznawczym katalońskiego malarza. Czasy, w których tworzył też nie należały do najszczęśliwszych. Okres między I a II wojną światową, wojna domowa w Hiszpanii zniszczyła życie wielu artystów, jednak Dali do nich nie należał. W 1940 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie uczestniczył w wielu wystawach. Po latach gdy wrócił do Europy z rozrzewnieniem wspominał tamten czas.

Malarz uwielbiał chwalić się wykonanymi przez siebie pracami. Do najsłynniejszych płócien zaliczał „Trwałość pamięci”, Ledę Atomikę”, „Galarinę” i „Płonącą żyrafę”. Te dzieła na stałe wpisały się do kanonu popkultury, wykonano wiele kopii. Jedna z nich – odlew „Profil czasu” - kilkanaście lat temu stanęła w Arkadach Wrocławskich we Wrocławiu. Spośród tysięcy dzieł Salvadora Dalego największą popularnością cieszą się jego obrazy. Wedle ekspertów artysta wykonał około 1500 płócien, z których większość znajduje się w zagranicznych muzeach i galeriach sztuki.