Paweł Sadowski - członek okręgu warszawskiego ZPAP PSU. Malarz o solidnym warsztacie, gdzie głównym źródłem inspiracji jest kobieta i jej ciało w niebanalnym entourage.
Kobiety w malarstwie Sadowskiego przedstawiane są subtelnie a zarazem odważnie. Z jednej strony ukazywana jest ich delikatność, z drugiej siła z niej wynikająca. Postacie często nawiązują kontakt wzrokowy z obserwatorem, przybierają różne pozy, jakby chciały coś zademonstrować, skonfrontować się z odbiorcą, pokazując mu kto ma faktyczną władzę nad relacją zaistniałą między nimi. To one są głównym podmiotem determinującym kompozycję, wpływającym na tworzący się nastrój i harmonię dzieła. Dominują nad nim.
Jednocześnie malarz stara się pokazać delikatność i piękno kobiecego ciała. Idealizuje je i uwydatnia każdy niuans, gest, czy mimikę. Subtelna ekspresja postaci odkrywa wrażliwość autora na detal, tak ważny w jego malarstwie. Pokazuje, że pod maską silnej osobowości może kryć się jej delikatny i emocjonalny odpowiednik - swego rodzaju alter ego; mechanizm obronny wielu osób.
To właśnie ten balans, siły i delikatności powoduje, że malarstwo artysty jest wyjątkowe. Przeznaczone dla widza szukającego estetycznej satysfakcji, ale też zgłębiającego charakterystykę ukazywanych przez niego postaci.
Wielowątkowość tego rodzaju malarstwa skrywa też kontekst i otoczenie w jakim malarz umieszcza przedstawiane kobiety. Zamiennie stosuje elementy surrealistyczne, fantastyczne, abstrakcyjne oraz symboliczne, tworząc niedopowiedziane historie, w których główny podmiot – kobieta, staje się jedynie pretekstem do pokazania głębszego sensu i szerszej perspektywy na zjawiska występujące w świecie rzeczywistym (tytuły: „Protuberancje”, „Żywioły”) oraz mechanizmy działające w sferze psychologicznej („Sublimacja”). To malarstwo dalekie od komentowania codziennej rzeczywistości.
W kolorystyce, malarz często używa triady lub dopełnienia rozbitego. W jego obrazach kolory złamane i stonowane w tle, ustępują czystym i intensywnym pierwszego planu, tworząc subtelną perspektywę barwną. Nasycenie traktuje jako czynnik kompozycyjny, z jednej strony nadający nastrój i harmonię, z drugiej, hierarchizujący poszczególne elementy, nadając kierunki obserwacji odbiorcy w stronę elementów istotnych dla danego dzieła.
Malarz określa swoje prace jako „stworzone z potrzeby wewnętrznej”, wynikającej z przemijania jednostki ludzkiej, jej relacji ze światem i miejsca w społeczeństwie. Konsekwentnie przekazuje nam własne postrzeganie rzeczywistości w sposób oryginalny i zasługujący na uwagę. Ta idea staje się jego najważniejszą formą wypowiedzi artystycznej.
Pour moi la peinture est...
Wszystkim. Całym moim życiem.
Quel était votre premier tableau vendu?
Wakacje '68 (akryl na desce)
Ce qui m'inspire c'est...
Życie i otaczająca mnie rzeczywistość.
Quelle est votre phrase préférée
Praca jest wynikiem konieczności zewnętrznej. Twórczość jest wynikiem konieczności wewnętrznej. Przed każdym człowiekiem stoi wybór - tworzyć czy tylko pracować - Bolesław Piasecki
Raconte-nous quand la dernière fois étais-tu surpris
Wciąż jestem zaskakiwany :O
La fête n'est pas réusie sans...
Kobiet
Je voudrais avoir plus ...
Czasu. Tego zawsze jest mało.
Aimes-tu les nuits?
Nocą dobrze się myśli, ale malować lepiej w dzień.
J'adore quand
Trafię w kolor mieszając farby.
Chat ou chien?
Pies
Si tu ne pouvais plus peindre, ...
rzeźbiłbym
Plat préféré? ...
Szybkie do zrobienia i smaczne.
Bach, Elvis ou Madonna
zdecydowanie Elvis:)
Je voudrais passer l'immortalité en étant...
Obserwator rozwoju ludzkości i kierunku w jakim zmierza.