Back to Top
Enregistre sur le serveur ...
 
Joanna Dąbkiewicz-Luścińska w swojej twórczości porusza się przede wszystkim w obrębie dwóch rejonów malarstwa: abstrakcji i portretu. Nie powoduje to jednak żadnego rozdźwięku między jednym i drugim typem obrazów, ponieważ w sposób wyraźny spaja je obrany przez artystkę styl. Warto zaznaczyć, że w stylu tym najważniejsze jest to, co subiektywne. Nie jest to beznamiętna analiza przedmiotu, wiwisekcja rzeczywistości z linijką w ręku – wręcz przeciwnie – jest to szukanie sensu poza potocznym wyglądem. W szczególności zaś jest to szukanie sposobu na wyrażenie doświadczenia za pomocą spontanicznie dobranych form i kolorów.
            W przypadku abstrakcji z nagromadzenia ostrych barw i kontrastujących ze sobą pociągnięć pędzla, powstaje złudzenie głębi, w której o umiejscowieniu poszczególnych plam decyduje ich nasycenie kolorystyczne i zdolność do odbijania i pochłaniania światła. W rezultacie otrzymujemy obrazy w wielu przypadkach „nocne” jeśli chodzi o charakter tła, które dopiero za sprawą jaśniejszych, ciepłych akcentów, rozświetlają się feerią barw – tworzą iluzję wpatrywania się w przestrzeń wypełnioną światłem neonów. Wynika to z predylekcji artystki do stosowania w przewadze zimnych kolorów (zwłaszcza ciemnoniebieskiego) i tworzenia silnych kontrastów. Oczywiście pojawiają się słoneczne w swym wyrazie kompozycje, sugerujące np. pejzaż – te są jednak w mniejszości. Zdecydowanie najlepiej Dąbkiewicz-Luścińska czuje się w mrocznych zestawieniach kolorystycznych, gdzie ogólny efekt uzyskuje dzięki opozycyjnym względem siebie formom, jak np. w pracach „Czerń kontra czerwień” lub „Odbicie”.
Z kolei malarstwo portretowe artystki koncentruje się na stanie emocjonalnym portretowanej osoby, próbuje nakreślić rys psychologiczny modela. Oczywiście odczytując to wszystko możemy się jedynie domyślać, czy faktycznie dowiadujemy się czegoś o widniejącej na obrazie osobie, czy też jesteśmy tylko ofiarami naszych wyobrażeń, przyzwyczajeń i schematów odczytania uruchomionych przez artystkę. Przedstawione postacie odmalowane są w sposób energiczny, z niewielką dbałością o detale anatomiczne, za to z naciskiem na otaczającą je aurę. Kształty są zresztą bardzo szkicowe, jakby rozedrgane, powietrze wokół nich faluje, wszystko wydaje się poruszać, zupełnie jakby obraz chciał nabrać rozmachu filmu animowanego. Wszak obserwację zastępuje tu poniekąd wyobraźnia. Jest w tym gorączkowym malarstwie wyraźna fascynacja artystki ekspresjonizmem, swobodą w kształtowaniu formy i nieokiełznanym użyciem mocnej kolorystyki.
Zarówno w abstrakcjach, jak i portretach Joanna Dąbkiewicz-Luścińska zdaje się podążać tym samym torem – czerpie inspiracje z obiektu, sytuacji, modela, następnie przetwarza odczytane emocje i wrażenia, po czym oddaje je, przefiltrowane przez własny słownik kolorystyczny. Dlatego w takim malarstwie obiekt jest ważny tylko o tyle, o ile staje się dla artysty źródłem doznań, pretekstem do przekazania uczuć za pośrednictwem żywych barw i dynamicznych pociągnięć pędzla, którego gwałtowne ślady świadczą o zaangażowaniu artysty w odbiór rzeczywistości i wreszcie w intensywny proces twórczy.
Paweł Jagiełło
Joanna Dąbkiewicz-Luśćińska studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych w Toruniu. Dyplom z malarstwa uzyskała w pracowni profesora Wojciecha Sadleya . Zajmuje się malarstwem szatolugowym i rysunkiem. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Brała udział w sympozjach i plenerach w : Bytowie, Włodawie, Novym Mesto, Łagowie, Czarnym Piecu, Celinach, Sławie Śląskiej. Swoje prace prezentowała na wystawach indywidualnych i zbiorowych, między innymi w Bydgoszczy-BWA 1998, Warszawie-Muzeum Plakatu w Wilanowie 1998, Getyndze 2001, Szczecinie-XXII Festiwal Malarstwa Współczesnego 2008, Novym Mesto-Dolenjski muzej 2009, Opolu-Galerii ZPAP 2009, Toruniu-Centrum Sztuki Współczesnej-622 upadki Bunga 2011,Galerii ZPAP 2011, 2014, Galerii Nad Wisłą 1992, 1999, Pod Aniołem 1994, Tumulcie 1998, Galerii NRD 2005, Domu Muz 2007, 2013,2020, Galerii autorskiej W.W Kozioł 2012, Warszawie-SH Studio 2013, Łodzi- Galerii Ars Nova 2015, Fabryce Sztuki 2016, Nidzicy-Galerii Pod Belką 2015, Pradze-Galerii U Zlateho Kohouta 2016, Piotrkowie Trybunalskim-Galerii Oda 2016, Gdańsku "Niepodległa dla Niepodległej"-Galeria ZPAP 2018, Getyndze "3-2-1-0"-Wystawa artystów toruńskich,Galererie Alte Feuerwache 2018, Białymstoku-Aktywna Kultura Pamięci-"Kobiece doświadczenie obozu koncentracyjnego" Archiwum Państwowe 2020, Warszawie- Aktywna Kultura Pamięci "Kobiece doświadczenie obozu koncentracyjnego Muzeum Niepodległości 2021.  Otrzymała liczne nagrody i wyróżnienia w Przeglądzie Twórczości Okręgu Toruńskiego Dzieło Roku. Publikacje: toruń to-rozmowy przeprowadzone przez Monikę Weychert-Woluszko w 2004 roku, Stan posiadania-Artyści Okręgu Toruńskiego 2011, Artluk -kawrtalnik 1/2016-Wewnętrzna przestrzeń obrazu. Jej twórczość oscyluje pomiędzy abstrakcją, a figuratywną ekspresją. Główne fascynacje to : postać, figura, porret a także ostatnio pejzaż. Nie interesuje jej to jak ludzie wyglądają, ale to co ich porusza. Obszar wrażeń, przeczuć, myśli, dotknięć, uczuć, ruchu i gestu. Rejestr przemijalności. W tym sensie można powiedzieć, że podstawowym tematem jej tworczości jest czas.
 

Pour moi la peinture est...

Quel était votre premier tableau vendu?

Ce qui m'inspire c'est...

Quelle est votre phrase préférée

Raconte-nous quand la dernière fois étais-tu surpris

La fête n'est pas réusie sans...

Je voudrais avoir plus ...

Aimes-tu les nuits?

J'adore quand

Chat ou chien?

Si tu ne pouvais plus peindre, ...

Plat préféré? ...

Bach, Elvis ou Madonna

Je voudrais passer l'immortalité en étant...

Polityka Cookies oraz Polityka Prywatności

Zapoznałem się i akceptuję Politykę Cookies (wykorzystanie przez stronę plików cookies) oraz Politykę Prywatności (w tym Politykę Ochrony Danych Osobowych w rozumieniu RODO)

Akceptuję