Back to Top
Saving on the server...

Studia w warszawskiej ASP w latach 1976-1981. W 1981 dyplom z architektury wnętrz w pracowni profesora Wiesława Nowaka, malarstwo w pracowni profesora Jana Lisa. Początkowo wykonuje projekty i realizacje wnętrz użyteczności publicznej w tym kościoły oraz dekoracje okolicznościowe. Na stałe związany ze Skierniewicami - miastem rodzinnym. Od roku 1988 realizuje się wyłącznie w malarstwie.
Wystawy zagraniczne min. w Paryżu, Essen (Niemcy), Nowym Jorku, Portugalii.

WAŻNIEJSZE WYSTAWY ZBIOROWE I INDYWIDUALNE

  • Paryż – Grand Palais des Champs-Elysses – wystawa zbiorowa ( 1982 )

  • Skierniewice - BWA ( 1982 , 1983 , 1984 , 1997 , 2003 , 2005 , 2007 )

  • Gera - Niemcy ( 1986, 1988 ) wystawa zbiorowa i indywidualna

  • Włocławek – BWA –„ Prowincja” – wyróżnienie ( 1987 )

  • Tarnów - BWA - „ Tematy muzyczne w malarstwie” –II nagroda (1987 )

  • Sopot – BWA ( 1988 ) wystawa indywidualna

  • Bydgoszcz – BWA – konkurs im. L. Wyczółkowskiego - wyróżnienie ( 1988 )

  • Kursk – ZSSR – Kartinnaja Galierieja - wystawa zbiorowa ( 1988 )

  • Poznań – INTERART'88

  • Warszawa – Klub Jugosławii ( 1989 ) - wystawa indywidualna

  • Saint Andre – Francja ( 1989) -wystawa indywidualna

  • Opio – Francja ( 1989) – wystawa zbiorowa

  • Nicea – “Art Jonction International ( 1990)

  • Sopot – BWA – Galeriada ( 1990 )

  • Londyn – Schwartz Sackin and Company – wystawa zbiorowa ( 1990 )

  • Bruksela – Pologne’90

  • Warszawa – Galeria Arka – wystawa indywidualna (1990 )

  • Chatelaillon-Plage – Francja –'' Lato Polskie'' ( 1991, 1997 ) - wystawa zbiorowa

  • Bielsko Biała- BWA - '' Bielska Jesień '' ( 1991 )

  • Padeborn – Niemcy – Młodzi Artyści z Polski ( 1992 ) wystawa zbiorowa

  • Warszawa – Warszawska Dekada Sztuki ( 1992 )

  • Essen – Niemcy , Galerie Irene Sagan ( 1993, 1994, 1995 ) wystawa zbiorowa i indywidualna

  • Fribourg-Rossens – Szwajcaria ( 1994 ) wystawa zbiorowa

  • Hajduszoboszlo - Węgry – plener malarski ( 1996 )

  • Nowy Jork – USA , Polski Konsulat Generalny ( 1997 ) wystawa zbiorowa

  • Warszawa – Warszawski Miesiąc Malarstwa ( 1997 )

  • Siedlce - Centrum Kultury i Sztuki ( 1997 ) wystawa indywidualna

  • Łowicz – Fundacja Sztuki Wizualnej im.Zofii i Romana Artymowskich ( 1998 ) wystawa indywidualna

  • Warszawa – Galeria ArtForum – ''Ty i Ja'' ( 2003 ) wystawa zbiorowa

  • Portugalia – Praia Del Rey – Hotel “Marriott” ( 20 04 ) wystawa indywidualna

  • Portugalia - Aveiro -Galeria Nuno Sacramento ( 2005 ) wystawa zbiorowa

  • Warszawa - Warszawski Festiwal Sztuk Pięknych - Galeria ArtForum ( 2006 ) wystawa indywidualna

  • Warszawa - Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej ( 2006 ) wystawa indywidualna

  • Portugalia - Aveiro – Galeria Nuno Sacramento ( 2006 ) wystawa indywidualna

  • Portugalia - Oeiras - Artyści Polscy w Portugalii – Ambasada Polska ( 2007 )
    Warszawa - OWZPAP – Obraz sezonu i rzeźba sezonu, edycja jesień 2008 – II nagroda
  • Chlewiska - Dom Pracy Twórczej ,, Reymontówka’’ – „ Koty, ja i ty” ( 2008 )
  • Warszawa - OWZPAP – Obraz sezonu, edycja zima 2008 - II nagroda
  • Poznań - Poznaj zmiany – wystawa zbiorowa ZPAP ( 2008 )
    Poznań - Poznaj zmiany ZPAP ( 2009 )
  • Skierniewice – Bank Spółdzielczy ( 2009 )

  • Żyrardów - '' Festiwal Gwiazd'' ( 2009 )

  • Warszawa - Poznaj zmiany cd. – Galeria ZGZPAP ( 2010 )
  • Skierniewice - Festiwal Felliniada, urodziny mistrza – ( 2010 )
    Portugalia - Cascais - wystawa indywidualna ( 2010 )
  • Łódź – Deutsche Bank - wystawa indywidualna ( 2011 )

  • Skierniewice – BWA – wystawa zbiorowa ( 2011 )

  • Guarda – Portugalia – Restaurante Galeria AQUARIU'S – wystawa indywidualna ( 2011 )

 

-        Łódź  -  Galeria Piotra Uznańskiego – wystawa indywidualna ( 2011 )

      -     Wrocław – Galeria Platon – wystawa zbiorowa ( 2011 )

-         Rawicz – FORMA 2011 – wystawa zbiorowa  (2011 )

-     Skierniewice – BWA – wystawa zbiorowa ( 2012 )

-         Rawicz – FORMA 2012 – wystawa zbiorowa ( 2012 )

-         Piotrków Trybunalski – Bank Spółdzielczy  ( 2012 )

       -    Portugalia – Galeria LM – Sintra wystawa zbiorowa ( 2012 )

   

-         Skierniewice – BWA – 30-lecie pracy twórczej ( 2013 )

-         Rawicz – FORMA 2013 – wystawa zbiorowa ( 2013 )

Portugalia – Sintra – Galeria LM – wystawa zbiorowa ( 2013 )


’’ Malarstwo Włodzimierza Warulika mieści w sobie zarówno typowy dla młodości niepokój twórczych poszukiwań jak i wynikłą z doświadczenia stabilizację.Stabilizacja – to poważny dorobek twórczy, udokumentowany wielością namalowanychobrazów i ich udziałem w wystawach.Niepokój poszukiwań – to pewien rodzaj reprezentowanej przez autora twórczejuczciwości która nie chce powielać nawet własnych wzorców.Obrazy Warulika to świat pełen urody – tej postrzeganej przez niego – nacechowanej jego wrażliwością widzenia i osiadłą w poezji formułą przekazu rzeczywistości.Bo cóż tam jest namalowane jak nie rzeczywistość – ale jaka ta rzeczywistość i jak jestnamalowana ! Tam ani las, ani kobiece ciało nie gubią urody. Poetyckie wizje autora każą się opierać sportretowanym rowerom o ściany zbudowane z lekkości wieczornegonieba. Wszystko namalowane z rozmachem ale dobrze osadzone w umiejętnościobserwacji.Ta sztuka ani nie burzy , ani nie bulwersuje buduje raczej nastrój zadumy nad złożonością urody świata. „
                                                                             pisała prof. Ewa Latkowska-Żychska


 

“Paintings of Włodzimierz Warulik convey both the creative anxiety typical for young artists and the stabilization ensuing from experience.

Stabilization – which results from considerable artistic achievements, substantiated by the multitude of painted works and their participation in exhibitions.

Creative anxiety – resultant from some sort of creative honesty represented by the author, the kind of honesty which will not let itself multiply even its own patterns.

Paintings by Warulik are a world full of beauty – the one perceived by the author – the beauty marked by visual sensitivity and the formula of conveying reality, which originated in poetry.

For what is painted there if not reality? Yet what reality we have there and how delightfully painted! Neither a forest nor a female body lose their beauty there. Poetic visions of the author make the painted bicycles lean against walls built from the lightness of the evening sky. All of it is painted with panache yet it is well embedded in the art of observation.

This art neither destroys nor appals, it rather creates the atmosphere of reverie over the complex beauty of the world.”

                                                            written by Professor Ewa Latkowska - Żychska

 

A pintura de Wlodzimierz Warulik reflecte tanto a ansiedade criativa típica de jovens artistas, bem como a estabilidade que provém da experiência.

Estabilidade – que resulta de um sucesso artístico considerável, sustentado por múltiplos trabalhos de pintura e a sua participação em exposições.

Ansiedade criativa – resultante de uma espécie de honestidade criativa, representada pelo autor. A pintura de Warulik constitui um mundo de beleza – aquele que é sentido pelo autor – uma beleza marcada pela sensibilidade visual e pela fórmula utilizada para transmitir a realidade, que encontra a sua origem na poesia.

Pois, o que é a pintura senão a realidade? E que realidade nos é apresentada e pintada de forma tão encantadora! Nem uma floresta, nem um corpo feminino perdem aqui a sua beleza. As visões poéticas do autor, encostam as bicicletas pintadas a paredes construídas com a leveza do céu de um final de tarde. Tudo é pintado com leveza embora de forma bem entalhada na arte da observação.

Esta arte não destrói nem repugna, criando sim uma atmosfera em que nos perdemos em pensamentos sobre a beleza complexa do mundo.

                                                                 written by Professor Ewa Latkowska - Żychska



 

Włodzimierz Warulik studiował na Akademii sztuk Pięknych na Wydziale Architektury Wnętrz, malarstwo w pracowni prof. Jana Lisa, gdzie uzyskał dyplom w 1981 roku. Jego malarstwo jest niezwykle żywiołowym zapisem tego co artystę urzeka . Kierowany wewnętrzną potrzebą i poczuciem estetyki , artysta czerpie tematy z codzienności- inspiracją jest pejzaż i człowiek. Odwieczny malarski repertuar podaje jednak artysta na swój sposób- łącząc spontaniczność kreski z ekspresją koloru i emocjonalnością kompozycji. Rzetelna obserwacja przyrody czy też osób jest źródłem malarskiego rozmachu i sprawności w syntetycznym oddawaniu rzeczywistości. Dobry warsztat otwiera podwoje dla malarskiej spontaniczności , owej żywiołowości obrazowania, która jest malarskim uniwersum Warulika.
Kilka kresek zaznacza cielesność modelki oddanej w akcie , grubo nałożone na płótnie zarysy drzew pokazują bujną przyrodę , płótna zdają się pobrzmiewać muzycznymi akcentami. , w których Warulik łączy mistrzowskie akordy . 

                                                                                                                                                     
                                                                                                                                           Justyna Napiórkowska

 

 

 

Oko będzie mą myślą, a dłoń moją drogą

Księga Pytań” Edmond Jabes

 



O Włodku Waruliku z pewną arbitralnością można powiedzieć, że jest malarzem życia, a idąc głębiej, że jest malarzem istnienia. Istnienia we wszelkiej formie, nie doskonałego, nieruchomego i skończonego, ale w akcie stawania się. Owo istnienie jest chwytane na gorącym uczynku, w swojej aktualności.

Ujmując krócej w malarstwie Włodka Warulika zawarta jest pogłębiona afirmacja życia. Kiedy patrzy się na jego obrazy , to widać, że ich siła kryje się nie tylko w kunszcie malarskim, w kompozycji, w układach rysunku, w sposobie nakładana farby, czy kolorystyce. Ale również w tym, że pokazują prawdę, która odsłania się Warulikowi mocą swojej obecności, a on sam dostrzegł ją siłą swojego artystycznego widzenia i przeniósł na płótno. Obrazy W.W. to swoiste epifanie. Zapisy olśnienia.

Do tej pory malował ludzi, zarówno w sytuacjach lirycznych, jak i dramatycznych, a także rozświetlone pejzaże, które wydobywał ze stanu niekonieczności, przydając im nie tylko kolor, przestrzeń, czy znaczenie, ale stany ducha.


  • Cielesność ciała


A teraz W.W. maluje kobiety. Nie tylko dlatego, że jak sam mówi, kobiety są tajemnicze, ale także dlatego że lubi ciało kobiety, odnajduje w nim całe krajobrazy. I to właśnie świat kobiet jest przede wszystkim tematem jego ostatnich obrazów. Warulik przyznaje się do młodzieńczej fascynacji sztuką P. Delveaux, który malował kobiety w pustych, niepokojących przestrzeniach. Ale jak się wydaje P. Delveaux traktuje kobietę przedmiotowo niczym atrakcyjny ozdobnik, bibelot, sprowadza ją do roli statycznego i sentymentalnego tematu. Inaczej jest w malarstwie Włodka Warulika. Ponieważ maluje z gestu, zamaszyście, jego kobiety wydają się pochwycone przez ruch (ręki) zakończony pędzlem lub szpachelką. Owa wydawałoby się niezależna dynamika malarska, nie tyle kreuje, co stwarza. Kobiety W.W. żyją swoim własnym życiem. Osadzone a właściwie zderzone z tłem, które mało przypomina miejsce odpowiednie dla tego kim są i czym się zajmują, skupiają w sobie podstawowe energie życia, zawarte w nagim zazwyczaj ciele. Ale stają się jednocześnie prześwitem do czegoś głębszego, istotniejszego. Szpachelka i pędzel artysty wydobywa z ciał kobiet ich zmysłowość, jakąś wiecznotrwałą sensualność. Kobiety W.W. często bez twarzy, niekiedy w maskach, są czułe i namiętne, zamyślone, rozpędzone, tęskniące i wyczerpane. Może dlatego tak prawdziwe. Uchwycone w sytuacjach intymnych, malowane również z czułością i pasją, dają się poznać w sytuacjach wstydliwości, pożądania, miłości.




  • Metafizyka ciała


Tu należy pokusić się o pewne uogólnienie. Wszak wstydliwość, pożądanie czy miłość mają znaczenie metafizyczne, bo dotyczą człowieka jako świadomości i wolności. A sprzeczności w jakie wikłają się owe uczucia wiąże się z ogólniejszym z dramatem, który polega na metafizycznej strukturze ciała będącego przedmiotem dla innego i dla siebie samego. W człowieku wszystko jest zarówno koniecznością jak i przypadkowością, gdyż ludzki sposób istnienia nie jest z góry zadekretowany, ale musi się w nim nieustannie tworzyć.

I tak właśnie maluje człowieka Warulik. A szczególnie kobiety. Kobiece ciało. Swoim talentem, sztuką malarską uobecnia je. Istnieje takie doświadczenie, którego źródłem jest lęk przed nicością, świadomość skończoności, ulotność bycia. Jednakże pochłaniający wszystko czas budzi przeświadczenie że i on musi mieć granice, że nie wszystko mija, ginie, że to co najistotniejsze trwa a więc jest obecne. Jak kobiety W.W. Nie zreifikowane, uprzedmiotowione ale niepokojąco żywe, mówiące. To szeptem to bezgłośnym śpiewem, niekiedy zmęczeniem, radością, nawet krzykiem.


  • Egzystencja ciała


Oko i dłoń Włodka Warulika malarza skupia się głównie na ciele kobiecym. Więc jeżeli prawdą jest, że ciało to zastygła lub uogólniona egzystencja, a egzystencja to nieustanne wcielenie o Waruliku należy mówić jako o malarzu egzystencji. Ale takiej egzystencji, której nie odebrano błogosławieństwa cudu, nie skazanej na monotonię, stagnację, przeciwnie – pełnej ruchu, światła i zmysłowości. Wszak to zmysłowość żyje obecnością. Obecnością równie pełną i radosną, jak dosadną i dramatyczną, bo zbudowaną z inspiracji muzycznych, tanecznych, tak istotnych dla W.W. To przy dźwiękach jazzu głównie maluje.

Indywidualna mgła poprzez którą postrzegamy świat, to uśpiona część nas samych, seksualność. A w malarstwie W.W. unaocznia się ten właśnie nieodparty, ciemny, głębinowy i genialny nurt istnienia. Nie na poziomie pobudzeń genitalnych lub popędu płciowego, ale najgłębszego doświadczenia. Przecież seksualność wyraża egzystencję, jest stale obecna w ludzkim życiu jako pewna atmosfera, jest współbieżna z życiem. Inaczej mówiąc doświadczenie seksualności jest próbą kondycji ludzkiej, zarówno w momentach jej autonomii jak i zależności. I to wszystko mamy w malarstwie W.W. W świecie jego kobiet, w ich cielesności, życioności. W tym całym kobiecym kosmosie wybrzmiewa istota kondycji ludzkiej.

Pod pędzlem Włodka Warulika każde namalowane ciało kobiece, to jednocześnie wszystkie kobiety świata. Najbardziej tajemnicza kobieta staje się najbardziej zmysłowa, a owe zmysłowe odkrywają swoje tajemnice kryjące sensy istnienia. Jeżeli ciało jest zwierciadłem naszego bycia, to Warulik na pewno jest jego wyjątkowym 
  

 m
pisał Janusz Raczkiewicz .

  W tekście wykorzystano:

M. Merleau-Ponty ”Fenomenologia percepcji”

B. Skarga “Ślad i obecność”


 

The Eye Shall Be My Thought,

The Palm of My Hand – My Path.

Book of Questions’ Edmond Jabes

 

 

 

Describing Włodek Warulik, with some arbitrariness, we might say he is a painter of life or, going further, a painter of existence. Existence in all its forms, not the perfect ones that are still and complete, but those in the course of coming into existence. This existence is grasped and caught red-handed in its present time.

In short, the art of Włodek Warulik conveys a deepened affirmation of life. When looking at his paintings one can see their power emanating not only from the craftsmanship of the artist, i.e. the composition, the layout, the way he spreads the paint or the selection of colours. Their power lies in the fact that they show the truth, which uncovers itself to Warulik by force of its own presence, and he himself perceives it by the power of his artistic sight in order to transfer it onto canvas. The paintings of Włodek Warulik are epiphanies on their own. Records of enlightenment.

So far he has been painting people, both in lyrical and dramatic situations, as well as illuminated landscapes which he extracted from the state of unnecessity lending them not only colour, space or meaning but also the states of mind.

 

  • The corporality of the flesh

 

At present Włodek Warulik paints women. Not only because, as he says himself, women are mysterious, but also because he likes the female body, in it he finds whole landscapes. And so the world of women is the predominant subject of his recent paintings. Warulik owns up to youth time fascination with the art of P. Delveaux, who painted women in empty, uncanny spaces. But it might seem that P. Delveaux treats the woman like an object, as an attractive embellishment, a trinket, turns her into a static and sentimental subject. It is different in Włodek Warulik’s painting art. Because he paints off gesture, in a bold hand, his women seem caught in the movement (of the hand) finished by a paintbrush or a spatula. Not only does this seemingly independent painting dynamics create, but it also generates. The women of Włodek Warulik live their own life. Set in or rather confronted with the background, which little resembles a place suitable for what they are and what they do, in themselves they focus the basic energies of life which are contained in a usually naked body. Yet, at the same time, they become a see-through for something deeper, more essential. The spatula and the paintbrush of the artist evoke female sensual qualities from the bodies, some sort of everlasting sensuality. The women of Włodek Warulik are often faceless, sometimes masked, they are tender and passionate, pensive, on the go, yearning and exhausted. Perhaps that is what makes them true. Caught in intimate situations, painted with the same tenderness and passion, they let us get to know them in situations of shyness, lust, love.

 

  • The Metaphysics of the Body

 

One needs to try and make a certain generalization here. After all, shyness, lust or love have a metaphysical value, because they concern man as consciousness and freedom. And the contradictions in which these feelings get involved is connected with a more general drama which consists in metaphysical structure of the body being the subject for the other or for itself. In man everything is both necessity and contingency, for the human way of existence is never decreed in advance, but it always has to be constantly created.

And that is how Warulik paints man. Especially women. The female body. With his talent and his craftsmanship he makes it manifest itself. There exists this kind of experience whose source is the fear of nothingness, the awareness of finiteness, the transience of existence. However, the time that consumes it all awakes one to the notion that the time itself must have its boundaries, that not everything will pass, disappear, that the most vital things will last, therefore they are still there. Just like women of Włodek Warulik. Not reified, treated as objects, yet disturbingly alive, talking. Sometimes whispering, at other times singing silently, at times with exhaustion, joy or even screaming.

 

  • The Existence of the Body

 

The eye and the palm of Włodek Warulik the painter focus mainly on the female body. Therefore, if it is true that the body is a hardened, solidified or generalized existence, and the existence is an unceasing incarnation, then we can describe Warulik as a painter of existence. But such existence which has not been deprived of the blessing of a miracle, not condemned to monotony, stagnation; quite the contrary – existence full of movement, light and sensuality. After all, it is sensuality that lives and breathes with the presence. The presence as full and joyful as it is crude and dramatic, for its is built of music and dance inspirations so essential for Włodek Warulik. Bear in mind he mainly paints to jazz music.

The individual cloud of fog through which we perceive the world is the dormant part of ourselves, the sexuality. And in W. Warulik’s painting this irresistible, dark, deep-drilled and brilliant current of existence becomes revealed. Not on the level of genital excitement or sexual drive, but on the level of the deepest experience. After all, sexuality expresses existence, it is permanently present in human life as a certain atmosphere, it coincides with life. In other words, experience of sexuality is a trial of the human condition, both in the moments of its autonomy and dependency. And all of this is present in the paintings of Włodek Warulik. In the world of his women, in their corporality, in their life-bearing capacity. In this entire female universe there sounds the essence of the human condition.

In Włodek Warulik’s rendition, each female body painted becomes at the same time representative of all the women in the world. The most mysterious women become the most sensual ones, and those sensual ones uncover their mysteries which hide the senses of existence. If the body is the mirror of our life here on earth, then surely Warulik is its exceptional painter.

 

text by Janusz Raczkiewicz

Based on:

Maurice Merleau-Ponty “Phenomenology of Perception”

B. Skarga “The Trace and Presence”

 

 

 

O Olho Será o Meu Pensamento,

A Palma da Minha Mão – O meu Caminho.

Book of Questions’ Edmond Jabes

 

 

 

Para descrever Włodek Warulik, com alguma arbitrariedade, poder-se-ia dizer que é um pintor da vida ou, indo um pouco mais além, um pintor da existência. A existência sob todas as suas formas. Não aquelas que são perfeitas e por isso inertes, mas aquelas que estão em vias de passarem a existir. Esta existência é captada e apanhada em flagrante, no seu tempo presente.

Em suma, a arte de Włodek Warulik transmite uma afirmação aprofundada da vida. Ao olhar para as suas telas, podemos ver como a força das mesmas emana, não só da habilidade do artista, i.e. da composição, do layout, a forma como espalha a tinta ou a selecção das suas cores, mas trata-se, acima de tudo, de uma força que se deve ao facto de mostrarem a verdade. Esta verdade revela-se a Warulik através da força com que está presente, captando ele próprio, por sua vez, esta verdade através da força do seu olhar artístico para depois a transferir para a tela. As pinturas de Włodek Warulik constituem, por si só, epifanias. Registos de iluminismo.

Até à data tem pintado pessoas, tanto em situações líricas e dramáticas, bem como paisagens iluminadas que vai extraindo da condição de desnecessário, atribuindo-lhes não só cor, espaço ou significado mas também um estado de espírito.

 

  • A corporalidade da carne

 

Warulik pinta, actualmente, mulheres. Não apenas porque, como ele próprio afirma, as mulheres são misteriosas, mas porque também gosta do corpo feminino, onde encontra paisagens completas. Assim, o mundo das mulheres constitui o tema predominante da sua pintura mais recente. Até à sua juventude, Warulik era fascinado pela arte de P. Delveaux, que pintava mulheres em espaços vazios e misteriosos. Porém, parece-nos que P. Delveaux trata a mulher como um objecto, como um enfeite, uma peca decorativa, transformando-a num objecto estático e sentimental, o que não acontece na pintura de Włodek Warulik. Este pinta num gesto, de forma arrojada. As mulheres que pinta, parecem ser apanhadas num movimento (da mão), finalizado por um pincel ou espátula. Esta aparente dinâmica de pintura independente não só cria, como também gera. As mulheres de Włodek Warulik vivem uma vida própria. Inserem-se, ou melhor dizendo, confrontam-se com um pano de fundo que pouco ou nada se adequa àquilo que são e àquilo que fazem, focando, em si próprias, as energias básicas da vida, contidas num corpo quase sempre nu. Porém, simultaneamente, transformam-se numa transparência que permite ver algo mais profundo, mais essencial. A espátula e o pincel do artista evocam qualidades sensuais da mulher a partir dos seus corpos, uma espécie de sensualidade incessante, que não acaba. As mulheres de Włodek Warulik são, por vezes, desprovidas de rosto, às vezes trazem uma máscara, são meigas e apaixonadas, pensativas, em movimento, nostálgicas e exaustas. É talvez isto que as torna verdadeiras. Apanhadas em situações intimas, pintadas com essa mesma ternura e paixão, deixando que as conheçamos em situações de timidez, desejo, amor.

 

 

 

  • A Metafísica do Corpo

 

Aqui devemos tentar generalizar um pouco. Na realidade, a timidez, luxúria ou o amor têm um valor metafísico, pois dizem tanto respeito ao homem como a consciência e a liberdade. As contradições em que estes sentimentos se envolvem, estão relacionadas com um drama de carácter mais geral que é o da estrutura metafísica do corpo, como objecto para outro ou para si próprio. No homem, tudo é necessidade e contingência, pois a forma humana de existência nunca é decretada previamente, mas tem de ser criada constantemente.

É assim que Warulik pinta o homem. Especialmente as mulheres. O corpo feminino. Com o seu talento e perícia, faz com que o corpo se auto-manifeste. Surge aqui o tipo de experiência cuja origem é o medo do nada, a consciência da efemeridade, do carácter provisório da existência. Porém, o tempo que tudo consome, desperta-nos para a noção de que o próprio tempo terá os seus limites, que nem tudo passa, desaparece, que as coisas mais vitais permanecem, e por isso continuam lá. Como as mulheres de Włodek Warulik. Não de forma concreta, tratadas como objectos, mas perturbadamente vivas, falando. Por vezes sussurrando, outras vezes cantando silenciosamente, ou de exaustão, alegria ou mesmo gritando.

 

  • A Existência do Corpo

 

O olho e a palma de Włodek Warulik como pintor focam, essencialmente, o corpo feminino. Assim, se for verdade que o corpo é uma existência endurecida, solidificada ou generalizada, e que a existência é uma incarnação incessante, então podemos descrever Warulik como pintor da existência. Daquela existência que não foi privada de um milagre, nem condenada à monotonia, à estagnação; pelo contrário – uma existência cheia de movimento, luz e sensualidade. Na verdade, é a sensualidade que vive e respira com a presença.

A presença tão repleta e alegre como crua e dramática, pois é criada inspirada na música e na dança, tão essenciais para Włodek Warulik, relembrando que pinta, geralmente, ao som de música jazz.

A nuvem individual de nevoeiro, através da qual vemos o mundo, constitui a parte dormente de nós próprios, a sexualidade. Na pintura de W. Warulik’s, esta corrente de existência irresistível, escura, profunda e brilhante é revelada. Não ao nível da excitação ou estímulo sexual, mas ao nível da mais profunda experiência. Porque é a sexualidade que exprime a existência, presente permanentemente na vida humana, como uma espécie de atmosfera, coincidindo com a vida. Por outras palavras, a experiência da sexualidade é um teste à condição humana, tanto nos momentos da sua autonomia como de dependência. E tudo isto está presente na pintura de Włodek Warulik. No mundo das suas mulheres, na corporalidade das mesmas, na sua capacidade de gerar vida. Em todo este universo feminino, soa a essência da condição humana.

Na representação de Włodek Warulik’s, cada corpo feminino pintado simboliza, ao mesmo, tempo todas as mulheres do mundo. As mulheres mais misteriosas transformam-se nas mais sensuais e as mulheres sensuais revelam os mistérios que escondem os sentidos da existência. Se o corpo for o espelho da nossa vida aqui na terra, então Warulik é o seu pintor por excelência.

 

Texto de Janusz Raczkiewicz

Baseado em:

Maurice Merleau-Ponty “Phenomenology of Perception”

B. Skarga “The Trace and Presence”

 

To me, the act of painting is...

wyciszeniem

What was the first painting that you sold?

były na nim skrzypce, po dziadku

I’m inspired by...

  muzyka,przyroda, kobiety

What's your favorite sentence?

tak odejmować z wielości, by pozostać sobą w całości

When was the last time you got a nice surprise?

zawsze, gdy odbiorca odnajduje w moim obrazie cząstkę swojego świata

A party is no good without...

muzyki, tańca....

I wish I had more...

dobre pytanie :-)

Do you like nights?

nie

I love it when...

.... w słońcu jadę samochodem w nieznane, przed siebie

A cat or a dog?

pies

If you could no longer paint, then...

nie wyobrażam tego sobie

My favorite dish:

Bach, Elvis or Madonna?

Elvis, Jerry Lee Lewis, Keith Jarrett......

If I could live forever, I would like to be...

pianista i malarz

Polityka Cookies oraz Polityka Prywatności

Zapoznałem się i akceptuję Politykę Cookies (wykorzystanie przez stronę plików cookies) oraz Politykę Prywatności (w tym Politykę Ochrony Danych Osobowych w rozumieniu RODO)

Akceptuję