Paweł Sadowski - członek okręgu warszawskiego ZPAP PSU. Malarz o solidnym warsztacie, gdzie głównym źródłem inspiracji jest kobieta i jej ciało w niebanalnym entourage.
Kobiety w malarstwie Sadowskiego przedstawiane są subtelnie a zarazem odważnie. Z jednej strony ukazywana jest ich delikatność, z drugiej siła z niej wynikająca. Postacie często nawiązują kontakt wzrokowy z obserwatorem, przybierają różne pozy, jakby chciały coś zademonstrować, skonfrontować się z odbiorcą, pokazując mu kto ma faktyczną władzę nad relacją zaistniałą między nimi. To one są głównym podmiotem determinującym kompozycję, wpływającym na tworzący się nastrój i harmonię dzieła. Dominują nad nim.
Jednocześnie malarz stara się pokazać delikatność i piękno kobiecego ciała. Idealizuje je i uwydatnia każdy niuans, gest, czy mimikę. Subtelna ekspresja postaci odkrywa wrażliwość autora na detal, tak ważny w jego malarstwie. Pokazuje, że pod maską silnej osobowości może kryć się jej delikatny i emocjonalny odpowiednik - swego rodzaju alter ego; mechanizm obronny wielu osób.
To właśnie ten balans, siły i delikatności powoduje, że malarstwo artysty jest wyjątkowe. Przeznaczone dla widza szukającego estetycznej satysfakcji, ale też zgłębiającego charakterystykę ukazywanych przez niego postaci.
Wielowątkowość tego rodzaju malarstwa skrywa też kontekst i otoczenie w jakim malarz umieszcza przedstawiane kobiety. Zamiennie stosuje elementy surrealistyczne, fantastyczne, abstrakcyjne oraz symboliczne, tworząc niedopowiedziane historie, w których główny podmiot – kobieta, staje się jedynie pretekstem do pokazania głębszego sensu i szerszej perspektywy na zjawiska występujące w świecie rzeczywistym (tytuły: „Protuberancje”, „Żywioły”) oraz mechanizmy działające w sferze psychologicznej („Sublimacja”). To malarstwo dalekie od komentowania codziennej rzeczywistości.
W kolorystyce, malarz często używa triady lub dopełnienia rozbitego. W jego obrazach kolory złamane i stonowane w tle, ustępują czystym i intensywnym pierwszego planu, tworząc subtelną perspektywę barwną. Nasycenie traktuje jako czynnik kompozycyjny, z jednej strony nadający nastrój i harmonię, z drugiej, hierarchizujący poszczególne elementy, nadając kierunki obserwacji odbiorcy w stronę elementów istotnych dla danego dzieła.
Malarz określa swoje prace jako „stworzone z potrzeby wewnętrznej”, wynikającej z przemijania jednostki ludzkiej, jej relacji ze światem i miejsca w społeczeństwie. Konsekwentnie przekazuje nam własne postrzeganie rzeczywistości w sposób oryginalny i zasługujący na uwagę. Ta idea staje się jego najważniejszą formą wypowiedzi artystycznej.
Malerei ist für mich...
Wszystkim. Całym moim życiem.
Wie war Ihr erstes verkauftes Bild?
Wakacje '68 (akryl na desce)
Mich inspiriert...
Życie i otaczająca mnie rzeczywistość.
Teilen Sie Ihren Lieblingsspruch mit uns
Praca jest wynikiem konieczności zewnętrznej. Twórczość jest wynikiem konieczności wewnętrznej. Przed każdym człowiekiem stoi wybór - tworzyć czy tylko pracować - Bolesław Piasecki
Erzählen Sie uns, wann Sie zum letzten Mal positiv überrascht wurden
Wciąż jestem zaskakiwany :O
Es ist keine gute Party ohne...
Kobiet
Ich möchte mehr...
Czasu. Tego zawsze jest mało.
Mögen Sie Nächte?
Nocą dobrze się myśli, ale malować lepiej w dzień.
Ich liebe es ...
Trafię w kolor mieszając farby.
Katze oder Hund?
Pies
Wenn Sie nicht mehr länger malen könnten, dann...
rzeźbiłbym
Lieblingsessen? ...
Szybkie do zrobienia i smaczne.
Bach, Elvis oder Madonna
zdecydowanie Elvis:)
Wenn ich unsterblich wäre, wäre ich gerne...
Obserwator rozwoju ludzkości i kierunku w jakim zmierza.