Czym charakteryzuje się realizm – cz. I
Dariusz Miliński, Siewcy, olej na płótnie, 100×80 cm, galeria Touch of Art Nieidealizowane, nadmiernie realistyczne, pozbawione wyobraźni. Tak w ogromnym skrócie można podsumować realizm. Nowy nurt, który pojawił się w Europie pod koniec XIX wieku szybko zyskał sławę i grono wiernych zwolenników. Czym jeszcze charakteryzuje się ten kierunek? Jacy są najważniejsi przedstawiciele realizmu? Realizm, czyli… Po raz pierwszy o nowej tendencji w sztuce usłyszano w 2. połowie XIX stulecia. Na ulicach Paryża nie mówi się o niczym innym niż o artystach wykonujących na zamówienie portrety chłopów i biednych mieszczan. Nowa stylistyka szybko spotyka się z uznaniem publiczności i krytyków. Ci ostatni często pojawiają się na wystawach, opisują swoje przeżycia w prasie. Niesłabnącą popularnością cieszą się płótna Gustave’a Courberta, które można zobaczyć, m.in. w Salonie Niezależnych. W trakcie jednej z ekspozycji wybucha spore zamieszanie, artysta staje na środku sali i...
Czytaj więcejBronisław Abramowicz. Drugi Matejko?
Bronisław Abramowicz, Uczta u Wierzynka,1876 r., olej na płótnie, 157×315 cm, Muzeum Narodowe w Krakowie (źródło: mnk.pl) Jego obrazy przywodzą na myśl dzieła Jana Matejki. Ucznia i mistrza łączy wiele – tytuły, tematyka prac, gładko rozprowadzane farby i chłodne kolory. Może dlatego realistyczne, dynamiczne i mające dużo detali dzieła przykuwają wzrok miłośników polskiego realizmu. Tak w wielkim skrócie prezentują się kompozycje Bronisława Abramowicza. Malarza, dla którego historia, obok malarstwa, stanowiła największą pasję. Artysta urodził się w 1837 roku w Załuchowie, na Wołyniu. Większość czasu spędza w rodzinnej miejscowości gdzie uczy się rysunku. Okazuje się, że ma talent. Szkicuje dużo i chętnie. W wieku 19 lat Abramowicz wyjeżdża do Warszawy. Chce poznać wielki świat, o jakim dotąd czytał jedynie w gazetach. W niewielkiej miejscowości nie ma szans kształcić się dalej, a on bardzo tego pragnie. Gdy w 1858 roku przekracza...
Czytaj więcej
Alfred Wierusz-Kowalski – specjalista od promocji sztuki?
Alfred Wierusz-Kowalski zalicza się do klasyków polskiego malarstwa XIX wieku. Zdolny monachijczyk, aby osiągnąć sukces, musiał jednak przejść długą drogę. Potrzebował sposobu na zaistnienie w świadomości odbiorców, wybicie się ponad przeciętność oraz wyróżnienie się czymś spośród innych malarzy o dobrym warsztacie i realistycznym zacięciu, charakterystycznym dla tego okresu i tej szkoły. Artysta szukał więc rozmaitych rozwiązań, również z pogranicza marketingu, na który pozwalały mu narzędzia dostępne w 2. połowie XIX wieku. Alfred Wierusz-Kowalski, Samotny wilk (za: Wikipedia.pl) Malarstwo monachijskie i swojskie zarazem Z czym kojarzy się twórczość Alfreda Wierusza-Kowalskiego? Przede wszystkim łączy się go ze scenami rodzajowymi, osadzonymi w bezkresnym pejzażu wsi polskiej, nawiązującymi nieco do Józefa Brandta i Maksymiliana Gierymskiego. Artysta chętnie malował zimę, lasy i łąki. A na nich ludzi w saniach, przy pracach lub uciekających przed wilkami. Nie sposób odmówić kompozycjom artysty nastrojowości i dbałości o...
Czytaj więcejSztuka surrealizmu, czyli pochwała absurdu
Klaudia Karasek, „Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”, olej na płótnie, 92×65 cm, galeria Touch of Art Salvador Dalí, Max Ernst, René Margritte, Joan Miro, Marc Chagall, Giorgio de Chiraco, Frida Kahlo, Marcel Duchamp. To tylko niektórzy wyjątkowi artyści tworzący unikatowe, oryginalne, a niekiedy nawet kontrowersyjne dzieła sztuki. Surrealizm, nurt, który podzielił wielu miłośników rzeźby, malarstwa i architektury narodził się w 1925 roku w Paryżu. To wtedy André Breton publikuje „Manifest surrealistyczny”, Biblię malarzy i pisarzy nadrealizmu. Dla wielu postulaty będące pochwałą absurdu są nowością, także dla twórców wcześniej skupionych wokół dadaizmu. Ernst: „Pewnego dnia 1919 roku znalazłszy się w czasie deszczowej pory w pewnym mieście nad brzegiem Renu, spostrzegłem, jak obsesyjne wywarł na mnie wrażenie pewien ilustrowany katalog, w którym figurowały przedmioty przeznaczone do pokazów antropologicznych, mikroskopowych, psychologicznych, mineralogicznych i paleontologicznych (…). Były to elementy przedstawień tak zaskakujące swoją...
Czytaj więcej
Jerzy Kossak – malarz w cieniu wielkiego ojca
Rodzina Kossaków wyróżniała się wieloma artystycznymi talentami. Kobiety zajmowały się przede wszystkim literaturą. Mężczyźni w głównej mierze wykazywali się na polu malarstwa. Jerzy Kossak, Wizja Napoleona, Muzeum Narodowe w Warszawie (za Pinakoteka Zaścianek) Wielką sławę jako pierwszy uzyskał nestor rodu – Juliusz Kossak. Jego syn Wojciech miał licznych zwolenników swojej twórczości w kraju i poza jego granicami, o czym pisałam w artykule: „Wojciech Kossak – wielki, amerykański sen”. A co z najmłodszym z rodu – Jerzym, synem Wojciecha? Ojciec – pierwszy i najważniejszy nauczyciel Jerzy Kossak od najmłodszych lat dorastał wśród prac dziadka i ojca. Jego rodzic stał się też jego najważniejszym nauczycielem. Młody malarz nigdy bowiem nie wstąpił do żadnej szkoły artystycznej. Nauki pobierał wyłącznie od Wojciecha, na początku wprawiając się w rysunku i malarstwie, a z czasem stając się ojcowskim współpracownikiem. Tak narodziła się niesławna „fabryczka” rodziny...
Czytaj więcejPopularne
Archiwa
REKLAMA
