Alfred Wierusz-Kowalski – specjalista od promocji sztuki?
Alfred Wierusz-Kowalski zalicza się do klasyków polskiego malarstwa XIX wieku. Zdolny monachijczyk, aby osiągnąć sukces, musiał jednak przejść długą drogę. Potrzebował sposobu na zaistnienie w świadomości odbiorców, wybicie się ponad przeciętność oraz wyróżnienie się czymś spośród innych malarzy o dobrym warsztacie i realistycznym zacięciu, charakterystycznym dla tego okresu i tej szkoły. Artysta szukał więc rozmaitych rozwiązań, również z pogranicza marketingu, na który pozwalały mu narzędzia dostępne w 2. połowie XIX wieku. Alfred Wierusz-Kowalski, Samotny wilk (za: Wikipedia.pl) Malarstwo monachijskie i swojskie zarazem Z czym kojarzy się twórczość Alfreda Wierusza-Kowalskiego? Przede wszystkim łączy się go ze scenami rodzajowymi, osadzonymi w bezkresnym pejzażu wsi polskiej, nawiązującymi nieco do Józefa Brandta i Maksymiliana Gierymskiego. Artysta chętnie malował zimę, lasy i łąki. A na nich ludzi w saniach, przy pracach lub uciekających przed wilkami. Nie sposób odmówić kompozycjom artysty nastrojowości i dbałości o...
Czytaj więcejSztuka surrealizmu, czyli pochwała absurdu
Klaudia Karasek, „Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”, olej na płótnie, 92×65 cm, galeria Touch of Art Salvador Dalí, Max Ernst, René Margritte, Joan Miro, Marc Chagall, Giorgio de Chiraco, Frida Kahlo, Marcel Duchamp. To tylko niektórzy wyjątkowi artyści tworzący unikatowe, oryginalne, a niekiedy nawet kontrowersyjne dzieła sztuki. Surrealizm, nurt, który podzielił wielu miłośników rzeźby, malarstwa i architektury narodził się w 1925 roku w Paryżu. To wtedy André Breton publikuje „Manifest surrealistyczny”, Biblię malarzy i pisarzy nadrealizmu. Dla wielu postulaty będące pochwałą absurdu są nowością, także dla twórców wcześniej skupionych wokół dadaizmu. Ernst: „Pewnego dnia 1919 roku znalazłszy się w czasie deszczowej pory w pewnym mieście nad brzegiem Renu, spostrzegłem, jak obsesyjne wywarł na mnie wrażenie pewien ilustrowany katalog, w którym figurowały przedmioty przeznaczone do pokazów antropologicznych, mikroskopowych, psychologicznych, mineralogicznych i paleontologicznych (…). Były to elementy przedstawień tak zaskakujące swoją...
Czytaj więcej
Jerzy Kossak – malarz w cieniu wielkiego ojca
Rodzina Kossaków wyróżniała się wieloma artystycznymi talentami. Kobiety zajmowały się przede wszystkim literaturą. Mężczyźni w głównej mierze wykazywali się na polu malarstwa. Jerzy Kossak, Wizja Napoleona, Muzeum Narodowe w Warszawie (za Pinakoteka Zaścianek) Wielką sławę jako pierwszy uzyskał nestor rodu – Juliusz Kossak. Jego syn Wojciech miał licznych zwolenników swojej twórczości w kraju i poza jego granicami, o czym pisałam w artykule: „Wojciech Kossak – wielki, amerykański sen”. A co z najmłodszym z rodu – Jerzym, synem Wojciecha? Ojciec – pierwszy i najważniejszy nauczyciel Jerzy Kossak od najmłodszych lat dorastał wśród prac dziadka i ojca. Jego rodzic stał się też jego najważniejszym nauczycielem. Młody malarz nigdy bowiem nie wstąpił do żadnej szkoły artystycznej. Nauki pobierał wyłącznie od Wojciecha, na początku wprawiając się w rysunku i malarstwie, a z czasem stając się ojcowskim współpracownikiem. Tak narodziła się niesławna „fabryczka” rodziny...
Czytaj więcej
Stanisław Młodożeniec. Neoekspresjonista w Nowym Jorku
Stanisław Młodożeniec, „Kompozycja”, olej na płótnie, 50×65 cm, galeria Touch of Art Pełne koloru, pulsujące życiem kompozycje. Tak najkrócej można scharakteryzować twórczość Stanisława Młodożeńca. Jeden z najważniejszych twórców polskiego neoklasycyzmu urodził się w 1953 roku w Warszawie. Można powiedzieć, że sztukę ma we krwi. W jednym z wywiadów artysta wspomina, że wychował się w domu pełnym książek i obrazów. Jednak największy wpływ na późniejszą twórczość Stanisława miał jego ojciec, Jan. „Jeśli za wybór drogi życiowej można przyjąć decyzję o edukacji w liceum plastycznym, to bezpośredni wpływ miał mój brat cioteczny Paweł i ojciec”. Brat malarza, Piotr Młodożeniec, dodaje: „Od najmłodszych lat, wraz z bratem wychowywaliśmy się wśród papierów, barw. Cały czas widzieliśmy tatę w pracy. Bardzo nas to cieszyło i chyba przez to zaszczepił w nas miłość do sztuki”. Jan Młodożeniec, znany grafik, jeden z twórców Polskiej Szkoły Plakatu,...
Czytaj więcej
Jerzy Duda – Gracz. Mistrz groteski i ironii
Jerzy Duda – Gracz, „Brzegi – Wiosna 3”, 1982 r., olej na płycie, 17,5 x17,5 cm, galeria Touch of Art Jerzy Duda – Gracz urodził się 20 marca 1941 roku w Częstochowie. Ukończył studia z zakresu grafiki w katowickiej filii ASP w Krakowie, gdzie w połowie lat 70. zaczął także wykładać. Uczył młodych adeptów sztuki malarskiej tworzenia realistycznych, baśniowych postaci: „Malowanie obrazów może pełnić (poza artystyczną oczywiście) funkcję ideową, społeczną, dydaktyczną etc., której rezultaty dają wizualne wyobrażenie czegoś więcej niż malarskiego rozwiązywania płaszczyzny. Musi być tylko spełniony ten podstawowy warunek, że ma się coś swojego i istotnego do powiedzenia, wtedy z pewnością formalne rozstrzygnięcie nie tylko się znajdzie, ale może się zdarzyć, że będzie rozstrzygnięciem formalnie nowym”. Ponownie wrócił na uczelnię w 1992 roku w Warszawie, gdzie nawiązał współpracę z nieistniejącą dziś Europejską Akademią Sztuki założoną przez Antoniego Fałata....
Czytaj więcejPopularne
Archiwa
REKLAMA
