Grzegorz Bialik

Nazywam się Grzegorz Bialik… - myślę, że malarstwo w moim wypadku, to nieustanne próby poszukiwania i odnajdywania własnej tożsamości, to trud zmierzania do obranych celów własną i odrębną ścieżką – z dala od szerokich traktów, którymi kroczy większość… - To ścieżka niepewna, bo nie daje ona niestety gwarancji osiągnięcia wszystkich wyznaczonych założeń, lecz jednocześnie jedyna w moim przekonaniu – bo uwarunkowana podstawową dla mnie wartością, która zawarta jest w prostej przecież i banalnej sentencji, by nieodmiennie w życiu i twórczości zawsze pozostawać sobą – bez względu na będące akurat w modzie tendencje i wspierane kierunki działań. - Ja po prostu w zaciszu swojej pracowni od lat staram się malować tak jak czuję, że malować warto – w przekonaniu, że świat moich wewnętrznych przeżyć, uczuć, nastrojów i przemyśleń jestem w stanie ująć posługując się konwencją realizmu symboliczno-metaforycznego, pozwalającego mi kreować tym samym sugestywne i klarowne kompozycje, będące zarazem nośnikiem moich estetycznych i duchowych potrzeb. Mógłbym powiedzieć również, że moje obrazy to takie „kartki z pamiętnika wewnętrznego”, to artystyczne kreacje wspomnianych myśli, uczuć i nastrojów, które razem wzięte – stanowią świadectwo mojej duchowej egzystencji. Inspiruje mnie zatem wszystko, co wiąże się z moją duchowością, a następnie staje się inspiracją i tworzywem kolejnych kompozycji malarskich. W swojej twórczości przywiązuję wielką rolę do aspektów metafizycznych naszej egzystencji, bliskie są mi klimaty nostalgii, zadumy i refleksji nad upływem czasu, pociąga mnie magia i romantyczna aura miejsc; ulotność chwili… Malowanie jest często jak wiosłowanie galernika – nieustannym zmaganiem się z samym sobą, ze swoimi słabościami i ograniczeniami, lecz nie zaznaje słodyczy przybycia do portu ten, kim po drodze zawładnie rezygnacja i brak wiary w siebie… Tym portem jest każdy kolejny ukończony obraz, a możliwość jego ujrzenia w ostatecznym kształcie jest jednym z powodów, by w trakcie jego kreacji konsekwentnie realizować - krok po kroku – powzięte artystyczne zamierzenie. Dotarcie do celu tej każdorazowej podróży jest spełnieniem i przyjemnością dla mnie największą, która stanowi prawdziwą rekompensatę za poniesione wcześniej wszelkie trudy i wyrzeczenia… Myślę, że wytrwałość, która rodzi się z powyższego założenia – jest tym realnym czynnikiem, który w ciszy pracowni pozwala na nieustanne poszukiwania wciąż nowych rozwiązań, z których każde jest przecież intrygującą przygodą poznawania – niczym w lustrzanym odbiciu – samego siebie…\r\n \r\n